SERIEUS!? / Ivan Cairo
Over twee weken viert Suriname vijftig jaar Srefidensi. Vijftig jaar van strijd, groei en trots. Voor mij heeft die viering een bijzondere persoonlijke lading. Want ik herinner me nog goed hoe ik in februari 1980, als jochie van twaalf, in de eerste klas van de muloschool voor het eerst werd geconfronteerd met de vlaggenparade.
Het was kort na de staatsgreep van 25 februari 1980, toen militairen de regering-Arron naar huis stuurden en de macht overnamen. Ze introduceerden de vlaggenparade om patriottisme aan jongeren bij te brengen. Vanaf dat moment werd het ritueel van het zingen van het volkslied en het hijsen van de vlag bij het begin van de school verplicht en het bleef zo tot het einde van mijn middelbare schoolperiode.
“Het vlaggenproject is een oproep aan onze jongeren om trots te en respectvol te zijn en zich bewust te zijn van hun rol in de natie”
Door de jaren heen verwaterde deze traditie. Het werd routine of zelfs vergeten. Sommige scholen hadden zelfs geen vlag. Maar nu, met de vijftigste Srefidensi in zicht, krijgt dit symbool van saamhorigheid en trots een nieuw leven. Scholen door het hele land worden sinds gisteren voorzien van een vlag, vlaggenmast en koord en leerlingen zullen opnieuw het volkslied zingen terwijl de Surinaamse vlag wappert. Een prachtig initiatief dat herinnert aan wat onze natie bijeenhoudt.
De vlag is veel meer dan een lap stof. Groen staat voor vruchtbaarheid, rood voor de strijd van onze voorouders, wit voor vrijheid, en de gele ster symboliseert de eenheid waarin wij leven en een ‘gouden’ toekomst. Wanneer kinderen het volkslied zingen en de vlag wordt gehesen, zien we iets wezenlijks: het besef dat we samen sterker zijn, ongeacht verschillen in achtergrond, etniciteit of overtuiging. Het is een moment dat respect voor land en medeburger tot leven brengt.
Patriottisme is geen loze frase. Het gaat om liefde voor het land dat ons voedt en voor de mensen die het met ons delen. Het gaat om steun voor degenen die Suriname internationaal vertegenwoordigen, van sporters tot studenten en artiesten. Het gaat om kleine dagelijkse daden van respect en medemenselijkheid.
Het vlaggenproject is daarom veel meer dan een schoolritueel. Het is een oproep aan onze jongeren om trots te en respectvol te zijn en zich bewust te zijn van hun rol in de natie. Laten we deze vijftigste Srefidensi benutten om de vlag niet alleen te hijsen op schoolpleinen, maar ook in ons hart dragen. Zo blijft Suriname sterk, trots en verenigd – een land dat we met recht liefhebben.
ivancairo@yahoo.com
- Man verdronken bij recreatieoord in de omgeving van Colakre…..
- President vraagt klimaatactie: Eerlijke financiering nodig …..
- Toegankelijkheid tot CCJ vergroot met Nederlandse vertaling…..
- MAS onderstreept vrouwelijk leiderschap in de maritieme sec…..
- Rot bij Grassalco..
- Geerlings-Simons: ‘Tijdige, eerlijke en rechtvaardige klima…..
- Eerste Gaanman Bono Velantie Conferentie voor duurzame ontw…..
- Eric Goede leidt nieuwe RvC bij CASAS..
- Nieuwe website helpt ondernemers makkelijker financiering t…..
- Staatsolie verstevigt internationale partnerschappen in off…..
- MoU met Chinalco wordt geëvalueerd..
- ¡Viva México!: Chef Dudley Nieto brengt Mexicaanse warmte n…..
- Mamdani schrijft geschiedenis als eerste moslim en jongste …..
- Jeugdtalenten schitteren tijdens succesvolle Nationale Badm…..
- Woordenwisseling om kinderen escaleert: vrouw kapt buurvrou…..
- Open brief aan de president: Wanneer de moeder feestviert t…..
- Armand Zunder dient petitie in over herstel en erkenning sl…..
- Loods Haukes N.V. getroffen door brand..
- AvA Staatsolie content over benoeming nieuwe president-comm…..
- Suriname, de Amazone en de wereld op weg naar COP30 in Belé…..
- Kick-off PlanetGOLD Suriname: Samenwerking met ILACO van st…..