SERIEUS!? / Ivan Cairo
Over twee weken viert Suriname vijftig jaar Srefidensi. Vijftig jaar van strijd, groei en trots. Voor mij heeft die viering een bijzondere persoonlijke lading. Want ik herinner me nog goed hoe ik in februari 1980, als jochie van twaalf, in de eerste klas van de muloschool voor het eerst werd geconfronteerd met de vlaggenparade.
Het was kort na de staatsgreep van 25 februari 1980, toen militairen de regering-Arron naar huis stuurden en de macht overnamen. Ze introduceerden de vlaggenparade om patriottisme aan jongeren bij te brengen. Vanaf dat moment werd het ritueel van het zingen van het volkslied en het hijsen van de vlag bij het begin van de school verplicht en het bleef zo tot het einde van mijn middelbare schoolperiode.
“Het vlaggenproject is een oproep aan onze jongeren om trots te en respectvol te zijn en zich bewust te zijn van hun rol in de natie”
Door de jaren heen verwaterde deze traditie. Het werd routine of zelfs vergeten. Sommige scholen hadden zelfs geen vlag. Maar nu, met de vijftigste Srefidensi in zicht, krijgt dit symbool van saamhorigheid en trots een nieuw leven. Scholen door het hele land worden sinds gisteren voorzien van een vlag, vlaggenmast en koord en leerlingen zullen opnieuw het volkslied zingen terwijl de Surinaamse vlag wappert. Een prachtig initiatief dat herinnert aan wat onze natie bijeenhoudt.
De vlag is veel meer dan een lap stof. Groen staat voor vruchtbaarheid, rood voor de strijd van onze voorouders, wit voor vrijheid, en de gele ster symboliseert de eenheid waarin wij leven en een ‘gouden’ toekomst. Wanneer kinderen het volkslied zingen en de vlag wordt gehesen, zien we iets wezenlijks: het besef dat we samen sterker zijn, ongeacht verschillen in achtergrond, etniciteit of overtuiging. Het is een moment dat respect voor land en medeburger tot leven brengt.
Patriottisme is geen loze frase. Het gaat om liefde voor het land dat ons voedt en voor de mensen die het met ons delen. Het gaat om steun voor degenen die Suriname internationaal vertegenwoordigen, van sporters tot studenten en artiesten. Het gaat om kleine dagelijkse daden van respect en medemenselijkheid.
Het vlaggenproject is daarom veel meer dan een schoolritueel. Het is een oproep aan onze jongeren om trots te en respectvol te zijn en zich bewust te zijn van hun rol in de natie. Laten we deze vijftigste Srefidensi benutten om de vlag niet alleen te hijsen op schoolpleinen, maar ook in ons hart dragen. Zo blijft Suriname sterk, trots en verenigd – een land dat we met recht liefhebben.
ivancairo@yahoo.com
- Monorath en rotte appels..
- Suriname schaart zich achter Braziliaans initiatief voor be…..
- Moraal in Suriname kalft af..
- Lancering van Financieringswijzer.sr versterkt toegang tot …..
- Eerste stap gezet in rehabilitatie weg naar Brownsberg..
- NDP: Suriname verliest een staatsman..
- Comité Reparatie Slavernijverleden vraagt gesprek met konin…..
- Adhin bij NFIES: Financiële inclusie is een nationale opdra…..
- Randjiet Boys ook sneldam clubkampioen..
- Het ellendige (digitale) vluchtformuliertje..
- Twee voortvluchtige verdachten in zaak Sherwin Peterhof opg…..
- Tsang over terrein Leonsberg: OWRO is overgeslagen..
- Rusland: Adek blijft het intellectuele hart van de natie..
- Universiteit moet wezenlijke bijdrage leveren aan rechtvaar…..
- Familie Venetiaan respecteert wens van oud-president: geen …..
- Misiekaba bekijkt wurgcontracten van directeuren..
- Reparatiecomité wil gesprek met koning over herstel slavern…..
- “Het doel is cultuurverandering, we moeten anders gaan denk…..
- Media Cook-out 2025 keert terug met focus op leesbevorderin…..
- CCJ-delegatie bezoekt Hof van Justitie in het kader van Car…..
- NIEUW LEVEN CHINALCO VERZWIJGT IN STAM VERBAND LEVENDEN..