WhatsApp en Ingrid de Tweede

door

DE SNIJD / Armand Snijders

De veruit meest belangrijke week in het nationale praathuis werd behoorlijk overschaduwd. Heeft u dat ook gezien? Vast wel, ook al heeft u niet op televisie gekeken, het ging als een lopend vuurtje over internet. Allereerst de beschamende circusvoorstelling rond de toelating van oud-pres Chan. Het had bijna een hamerstuk moeten zijn, maar het had heel wat voeten in de aarde om hem toe te laten. Want hij zou een loopje hebben genomen met de zogeheten dertigdagentermijn na de verkiezingen waarin het parlement voor het eerst bijeen moest komen.

Maar ach, als president nam hij al vijf jaar lang een loopje met iedereen en alles, dit kon er ook nog wel bij. Er zijn echter veel mazen in de wet, dus hij kwam ermee weg. Een deel van het kinderklasje, met wraakzuchtige Bronto voorop, kon het toch niet laten hem zoveel mogelijk te dwarsbomen, waardoor het slecht opgevoerde toneelstukje vijf uur in beslag nam. Dat belooft wat voor de toekomst, waarin allerlei serieuze zaken moeten worden behandeld. Maar daar is Bronto niet in geïnteresseerd, zo weten we, hij wil vooral zijn gram halen.

“Je krijgt niet elke maand een dik salaris dankzij de belastingbetalers om het staatshoofd te kunnen beledigen en het parlementaire werk belachelijk te maken”

Ik kan mij wel heel goed voorstellen dat Chan die drie maanden nodig had alvorens naar de assemblee te komen, want hij heeft zich vijf jaar lang twintig uur per dag uit de naad ‘gewerkt’ voor land en volk. Dat zijn maar liefst 36.500 uren, daar komen veel mensen in hun hele werkzame leven nog niet aan. Chan zou – als hij ooit uit de VHP wordt geknikkerd – eigenlijk zo voorzitter kunnen worden van Pertjajah Luhur. Immers, dat is ‘de partij die nooit slaapt’. Dus petje af hoor! Alleen jammer dat het zo weinig voor de hele samenleving heeft opgeleverd, maar daarover heb ik al genoeg geschreven.

Chan mag vanaf heden iedere maand een slordige SRD 130.000 op zijn rekening bijschrijven en zegt dat te zullen doen voor het landsbelang en niet voor eigen roem. Hij zal “streng en kritisch” oppositie voeren, “maar altijd loyaal aan land en volk”. Het zal mij benieuwen, want die loyaliteit was als president ver te zoeken.

Een dag na zijn toelating ging alle aandacht uit naar zijn opvolger als president, tante Jenny. Gelukkig voor Chan waren de camera’s nauwelijks op hem gericht tijdens de door haar uitgesproken traditionele jaarrede, waardoor het niemand opviel dat hij tandenknarsend het één en ander in de oppositiebanken aanhoorde. Hij kan er nog altijd niet aan wennen dat het licht van de schijnwerpers niet meer op hem is gericht.

In die schijnwerpers kwam wel Abop-circusartiest Geneviévre te staan, zo bleek later. Want zij zat tijdens de jaarrede van tante Jenny aandachtig en opgewonden te WhatsAppen op haar dure DNA-stoel. Dat ze dit ongegeneerd deed terwijl de president enkele meters verderop haar eerste jaarrede uitsprak, zegt heel veel over haar niveau. Los van het feit dat ze juist op dat moment zat te appen, stoorde veel mensen en vooral de wijze waarop. Ze zat te giechelen en ondeugend te kijken terwijl ze berichtjes verstuurde en ontving, waardoor op sociale media uitgebreid werd gesuggereerd dat ze met een schatje communiceerde over de spannende plannen voor die avond.

Ik weet het niet hoor, maar ze heeft met haar storende gedrag zelf dat soort reacties over zich afgeroepen. Je krijgt niet elke maand een dik salaris dankzij de belastingbetalers om het staatshoofd te kunnen beledigen en het parlementaire werk belachelijk te maken. Ook praathuisbaas Ashwin zou Geneviévre zeer streng op haar WhatsApp-vingers moeten tikken. Maar vreemd genoeg is dit schandaaltje nagenoeg onbesproken gebleven. Is de befaamde mantel der coalitieliefde ook overgewaaid naar deze regering?

Trouwens, ik heb sowieso niet zo’n hoge pet op van veel van de vrouwelijke praathuis-leden. Zo heb ik mij maandag kapot geërgerd aan Jennifer van de NDP, die met haar verongelijkt klinkende en irritante stem het niveau in het circus al jaren omlaaghaalt. In de discussie rond de toelating van Chan sleepte zij er allerlei zaken bij die kant noch wal raakten. Ik vind het niet eens de moeite waard om te herhalen, u kunt het via de overheidskanalen vast terugzien.

Als je weet dat je veel onzin uitkraamt, dan doe je er beter aan om te zwijgen. En dat doet Ingrid de Tweede, weduwe van de door delen verketterde Desi, die met strakke en soms gewelddadige hand zijn wil aan Suriname oplegde, tenminste wel. Ingrid liftte in de maanden na zijn dood handig mee op het rouwsentiment voor haar man, met wie zij decennia lief en leed had gedeeld.

Ze wilde in zijn navolging zelfs president van Suriname worden werd gezegd, maar dat vond een groot deel van de NDP maar niets. Echter, ze werd wel met ruim vijfduizend voorkeursstemmen in het praathuis gekozen, waar ze nu vooral tot de zwijgende meerderheid behoort. Althans, ik heb haar nog nauwelijks gezien, laat staan gehoord. Dat is misschien maar beter ook; voor zowel haar als de partij. Maar goddank WhatsAppt ze niet opzichtig in de vergaderzaal, dat is weer een pré.

Trouwens, het zal voor haar niet meevallen om het werk wat haar man ooit is begonnen, voort te zetten. Vooral omdat niet bekend is wat dat werk eigenlijk precies was. Behalve dan dat het iets revolutionairs was, waar hij hardnekkig in vast was blijven steken.

Natuurlijk zijn er nog altijd die andere echte diehard-aanhangers die met Desi dweepten en zelfs nu hij dood is, zijn hielen willen likken. Echter, zijn gedachtegoed is bij zijn aardse partij beetje bij beetje op de achtergrond beland. En dat is maar goed ook, want die bevatte een hoop retoriek die in de hedendaagse politiek in Suriname haaks staat op de werkelijkheid. Maar ja, bij zijn leven draaide vrijwel alles bij alle machtposities die hij had om Desi.

Wat wel duidelijk was, is dat hij ironisch genoeg min of meer in eenzaamheid stierf, al zijn de precieze details over hoe en waar dat gebeurde nog steeds onbekend. Binnen de NDP hoor je nu bijna niemand meer over de man die tot aan zijn verscheiden werd bejubeld. Al denk ik dat de hoogbejaarde oom Ramon daar een uitzondering op is en Desi persoonlijk de hemel in heeft geprezen. Ik betwijfel eerlijk gezegd of hij daar in december 2024 echt is beland, ik ben bang dat Petrus hem bij de hemelpoort resoluut naar de hellepoort heeft doorverwezen.

armand.snijders@gmail.com