WERKLOOS, WERKSCHUW EN LOCAL CONTENT

Er gaat vrijwel geen dag voorbij, of er wordt in alle delen van deze maatschappij, gesproken over het begrip ‘local content’. Velen weten niet eens wat local content eigenlijk inhoudt. Local content wil zeggen, dat we er zoveel mogelijk voor moeten zorgen, nu en in de toekomst, dat we onze eigen mensen primair aan werk helpen.
Logischer kan het eigenlijk niet, omdat elke Surinamer zich geroepen zou moeten voelen, harder te werken om dit land sneller tot ontwikkeling te brengen. Er wordt nu nog nadrukkelijker over local content gesproken, omdat we weten dat na 2028, wanneer de olieproductie van dit land offshore een grote vaart zal gaan nemen, Suriname veel meer valuta, dollar en euro’s zal gaan verdienen. Hoe groot die inkomsten dan zullen zijn, zal helemaal afhangen van de wereldmarktprijs voor een barrel aardolie. Gaat die wereldmarktprijs voor aardolie per barrel omhoog, dan zal Suriname veel meer verdienen. Gaat die omlaag, wat al vele malen is gebeurd, dan krijgen we veel minder geld binnen. We moeten ons dus niet gaan blind staren op een hoge prijs en onze uitgaven op een onverantwoorde wijze opschroeven. Als die prijs dan ineens daalt, dan kan het voorkomen, dat we onze uitgaven niet kunnen dekken. Daar kan Hoefdraad wel het een en ander over vertellen.
Maar om terug te komen op de zoveel besproken ‘local content’, moeten we ook eerlijk zijn en blijven. De oliemaatschappijen die hier de olie komen wegpompen, en ons daarvoor een afgesproken vergoeding zullen betalen, zullen wat lokale werkkrachten nodig hebben en aantrekken. Maar we moeten niet denken, dat vele duizenden gelijk werk zullen vinden voor een goed en acceptabel salaris. Total en Apache zullen overwegend redelijk goed geschoolde technische krachten nodig hebben en echt geen handlangers, die niets weten van de werkzaamheden binnen de olie-industrie. Het geld zal echt niet binnenstromen en in onze zakken belanden, zonder dat we daadwerkelijk harder gaan werken, en echt niet afkomstig zijn van multinationale ondernemingen.
Ook bij Suralco en Billiton was het zo, dat lieden die niet presteerden, de laan op gingen. Maar waar de meesten niet over praten, betreft de ontbrekende werklust bij onze werknemers. Veel bedrijven die wel of niet aangesloten zijn bij werkgeversverenigingen, zitten al geruime tijd met de handen in het haar, omdat er nauwelijks of helemaal geen reacties komen op sollicitatieoproepen. En als er uiteindelijk dan wel een kandidaat komt opdagen, stelt deze zulke exorbitante eisen, dat hij of zij toch niet de nieuwe werknemer wordt. Men is liever lui dan moe en wenst maar al te gauw, het aangeboden salaris om te rekenen in dollars of euro’s, om er dan zijn of haar neus voor op te halen. De sollicitant vergeet echter dat verreweg de meeste Surinaamse bedrijven door hun gedaalde omzet, niet in staat zijn aan de wensen c.q. eisen van de nieuwe sollicitant, te voldoen. En met een dergelijke situatie wordt het Surinaamse bedrijfsleven al geruime tijd geconfronteerd. Men kan dan praten over local content hoeveel men wil, maar ook de grote oliemaatschappijen kijken naar prijsindexcijfers en overhead kosten, alvorens meer geld dan nodig is uit te geven aan welke werknemer ook, of die nu local of foreign is.
Na 2028 zullen ook de buitenlandse maatschappijen nauwlettend kijken naar hun arbeidsovereenkomsten, om te bepalen, wie wel of niet bij ze in dienst komen en hoeveel geld men wenst te besteden aan de werknemers. Surinaamse bedrijven zullen zeker kunnen profiteren van de zogeheten spin-off effecten, dat wil zeggen dat toeleveringsbedrijven van goederen en ook de ondernemingen die diensten verlenen, veel beter zullen kunnen verdienen. En daar zal de Surinaamse werknemer zich grotendeels op moeten concentreren. En ook deze lokale bedrijven zullen ook dan, goed op hun centjes letten en niet thuis geven, wanneer de looneisen ze boven het hoofd groeien. Men kan dan blijven ijlen over local content, maar elke werkgever zal blijven kijken naar de opbrengsten en bedrijfskosten. En wanneer een werker teveel eist of vraagt, zal door de werkgever naar een andere c.q. goedkopere werknemer worden uitgekeken. Als het dan toevallig geen landgenoot is, zal dat tot gevolg hebben dat onze eigen mensen buiten de boot vallen. Nu reeds worden bepaalde arbeidsplaatsen ingenomen door buitenlanders en hebben de werkschuwen met te grote looneisen, het nakijken. Deze werkschuwen zullen als ze hun werkhouding niet veranderen, ook na 2028 met lege handen blijven staan.

The post WERKLOOS, WERKSCHUW EN LOCAL CONTENT ..

...