Wereldvoedseldag

door

DONDERDAG IS HET Wereldvoedseldag, een moment waarop landen wereldwijd stilstaan bij de toekomst van voedselzekerheid. In Suriname is dat geen overbodige luxe. Terwijl de wereld oproept tot samenwerking en duurzame landbouw, blijft het land gevangen tussen de hoop op olie-inkomsten en de harde realiteit van stijgende voedselprijzen en verwaarloosde landbouwgronden.

Suriname heeft de afgelopen jaren sterk geleund op zijn delfstoffen; goud, olie en gas. Dat waren de kurken waarop de economie dreef, zowel legaal als illegaal. Toen de regering-Bouterse brak met het Internationaal Monetair Fonds, werd de economische bodem verder uitgehold.

Wereldvoedseldag herinnert eraan dat echte rijkdom niet onder de grond ligt, maar groeit boven de grond

De regering-Santokhi erfde een land met een berooide staatskas, een groeiende schuldenlast en moest diep en zeer pijnlijk snijden in subsidies. De belofte was dat toekomstige olie-inkomsten de economie zouden redden. Maar intussen ligt de landbouw, de meest fundamentele pijler van voedselzekerheid, grotendeels stil. Het land importeert veel meer voedsel dan het zelf produceert.

Wereldvoedseldag, ingesteld door de Verenigde Naties in 1981, wil juist wijzen op het belang van duurzame voedselproductie. Het thema van dit jaar – ‘Hand in hand voor beter voedsel en een betere toekomst’ – roept op tot samenwerking over grenzen heen om honger, klimaatverandering en ongelijkheid aan te pakken. Dat thema had haast voor Suriname kunnen zijn geschreven.

President Jennifer Geerlings-Simons kondigde recent aan dat in de komende begroting meer aandacht zal worden besteed aan landbouwactiviteiten. Een welkome stap, want te veel vruchtbare gronden liggen braak, terwijl de voedselprijzen blijven stijgen. Suriname heeft het potentieel om zijn landbouw nieuw leven in te blazen – vruchtbare grond, water, kennis – maar wat ontbreekt zijn visie én uitvoering.

Wereldwijd is te zien hoe conflicten, zoals in Gaza en andere regio’s, voedselzekerheid onder druk zetten. Ook in Suriname dreigt voedselonzekerheid, niet door oorlog, maar door verwaarlozing en verkeerde prioriteiten. De olie mag dan in de toekomst rijkdom brengen, maar honger laat zich vandaag voelen.

Suriname moet kiezen: blijft het wachten op olie die ooit geld in de staatskas brengt of investeert het nu in voedsel dat vandaag op het bord komt? Wereldvoedseldag herinnert eraan dat echte rijkdom niet onder de grond ligt, maar groeit boven de grond; op het land dat er al is.