Wat heeft Simons nu pas van Bouterse geleerd?

door

Er is een scheuring gaande in de NDP. Er wordt in het openbaar gevochten.  De bijeenkomst die georganiseerd werd om de 80ste geboortedag van wijlen Desi Bouterse te herdenken is uitgelopen op een publieke vernedering van voorzitter Jenny Simons.  Het was al vreemd dat de bijeenkomst niet plaatsvond in OCER, het partijcentrum van de NDP, maar in een “informatiecentrum” aan de Anton de Kom straat.
Er is een kongsi gevormd tegen voorzitter Jenny Simons.   Op dit moment treden Ramon Abrahams en Ingrid Bouterse op de voorgrond met in hun kielzog Laurens Neede, Erwin Kanhai en, een beetje terzijde misschien, Ashwin Adhin.  Adhin kan een cruciale rol gaan spelen in hoe dit gevecht zal aflopen, maar daarover straks meer.
Glunderende Abrahams
 
Foto’s van de bijeenkomst spreken boekdelen: het gezicht van Abrahams (uitdagend lachend) , het gezicht van Ingrid Bouterse (treng kijkend naar Simons), het uitdrukkingloze gezicht van Adhin (a no mi),  en het gezicht van Simons (een blik van verbazing, van ongeloof, op het moment waarop Irvin Kanhai haar het ontvangstbewijs van zijn gratieverzoek onder de neus wrijft).
Bouterse nu pas begrepen
In haar spreekbeurt zei Simons, dat ze nu pas begrepen heeft “waarom Desi de besluiten nam die hij nam”.  Wat ze precies geleerd heeft zei ze niet.  Maar ik vermoed wat het is.  There is no honor among thieves. Niemand is te vertrouwen. De NDP is geen partij voor de ethische codes die Simons zou willen implementeren.
Het getuigt van een zekere naieviteit dat ze deze les nu pas leert.  Die naieviteit blijkt ook uit het feit dat ze naar de herdenkingsbijeenkomst gegaan is.  Ze zat daar onbeschermd tussen de hyena’s en was volkomen overrompeld.  Ze had niet moeten gaan of anders met een goed gemobiliseerde achterban.
In de val gelokt
In ieder geval. De show down heeft plaatsgevonden en het is 1 -0 voor Abrahams en Co.  Dat resultaat is te zien op de foto’s met de glunderende Abrahams.  Maar het kan dat hij te vroeg glundert. Ze  hebben Simons een les geleerd.  Ze hebben haar in de val gelokt en neergezet als incompetent (slecht geinformeerd), en ontrouw aan het kostbare erfgoed van Desi. Simons was niet klaar voor deze les.  Ze kon niet veel anders zeggen dan dat ze als president te maken heeft met  nationale issues en dat ze niet zondermeer kan doen wat ze zou willen doen.  Haar toon was vragend naar begrip.  In een partij die opgevoed werd in de machatspolitiek van Bouterse is dat niet een toon die aanslaat.  Ze had een schorsing moeten aanvragen om te laten merken “that she was not pleased”, ze had moeten laten zien dat ze baas is.  Maar daarin is ze niet getraind.  Ze is geoefend in het hanteren van de voorzitterhamer in geordende vergaderingen en in workshops met deskundigen, maar niet in de intriges van de machtspolitiek.  Dat liet ze in bijna blind vertrouwen aan Bouterse over. (Ik vraag me soms af welke psychologie er zit achter haar onwankelbare vertrouwen in Desi Bouterse, dat haar in staat stelde al zijn wandaden door dik en dun goed te praten en te legaliseren).
In de val gelokt en vernederd
Simons kreeg niet de gelegenheid om als laatste te spreken op de bijeenkomst, een eer die haar traditioneel als voorzitter en president gegeven zou moeten worden.   Dat woord werd gesproken door Ingrid Bouterse die probeerde het gebeurde een beetje te verzachten door op te merken dat de president de de tijd moet krijgen.
Simons gebruikte in haar toespraak het woord “eenzaam” om het gevoel te beschrijven dat ze als president heeft.  Ze denkt dat Desi zich soms ook zo gevoeld moet hebben.  (Wat dat laatste betreft hoeft Simons zich geen zorgen te maken. Bouterse was een levensgenieter die rustig sliep al stond Paramaribo in brand.  Hij had constant een entourage van volgenlingen om zich heen).
De eenzaamheid die Simons  voelt heeft Bouterse nooit gekend.  Daarvoor was hij te ingenomen met zichzelf.  De eenzaamheid die zij voelt is een gevolg van de leegte die Bouterse achterliet in de NDP. Er zijn geen echte consensusbouwende en ondersteunende structuren.  Alles draaide om de persoon van Bouterse. NDP is een lappendeken van middels draden van ressentiment, jaloezie en wantrouwen aan elkaar gehechte  heterogene groepen. Bouterse leerde ze dat niemand te vertrouwen is en dat hij alleen ales doorhad, hij was de meester van het politieke schaakbord.   Hij wist een allegaartje van ontevreden, wantrouwige en boze mensen bij elkaar te houden door het manipuleren van onderling wantrouwen en interne conflicten.  Nu hij er niet meer is , komen de onderlinge tegenstellingen naar boven.

Simons gaf in haar toespraak min of meer  toe dat zij Bouterse vaak niet begreep.  Dat kan ik me indenken. De plotselinge flip flops en koerswijzigingen van Bouterse zullen  voor Simons onbegrijpelijk zijn geweest omdat zij echt geloofde dat het om een of andere ideologie ging.  Bouterse maalde niet om ideologie. Hij wilde heersen en overleven.   Bouterse liet geen gedachtegoed achter en geen democratische organisatie.  Simons is op zichzelf aangewezen. Ze heeft zich tijdens de herdenkingsbijeenkomst verraden en in de steek gelaten gevoeld. Vandaar dat woord eenzaam in haar toespraak.  Maar ze zal ook boosheid hebben gevoeld en die zal elke keer als zij het gebeurde overdenkt groeien.  Wat we hebben gezien op de bijenkomst is pas het begin.
Vechtende kampen
Het anti-Simons kamp heeft zich op de bijeenkomst min of meer geprofileerd.  Het gaat om militairisten, gelieerd aan de coup en het Militair Gezag en politieke entrepreneurs in de prive-entourage van wijlen Desi Bouterse.   Minder duidelijk zijn de contouren van het pro-Simons kamp.  Als ik me mag wagen aan enige speculatie, vindt het pro-Simons kamp steun in de Marronvleugel (Sergio Akiemboto), de volle evangelie factie (Andre Misiekaba), leden van de 25 februari beweging en personen gelieerd aan wijlen Jules Wijdenbosch. Ik neem aan dat een aantal ministers in het kabinet loyaal zullen zijn aan Simons als president.  Ik heb geen idee hoe de scheuring verloopt in de DNA fractie en welke zijde de achterban zal kiezen.
Ik kan niet in de toekomst kijken, maar mijn inschatting is dat Simons wint.  De Boutisten hebben een onoverkomelijk probleem: Bouterse is dood.  De meeste mensen hebben nu andere zaken aan hun hoofd.  Die willen verder met hun leven. De nalatenschap van Bouterse zegt ze weinig.  Trouwens, die nalatenschap is mager. Bouterse liet geen verzamelde werken achter.
Een factor die meespeelt in de – in mijn ogen – verloren strijd van de Boutisten is de strategische onhandigheid van Abrahams.  Zijn emotionele haastigheid heeft gemaakt dat hij te vroeg in de aanval ging.    Ze hebben te vroeg hun kruit verschoten: gratieverlening aan de 8-december moordenaars en geen staatsbezoek van Willem Alexander.  Afgaande op de geluiden op social media zijn veel mensen tegen gratie en voor Willem Alexander.  Een betere strategie zou zijn een afwachtende houding aan te nemen en uit te kijken naar kansen die zich voordoen.
Simons heeft redenen genoeg om de eisen van Abrahams & Co niet in te willigen.  Het zou betekenen een opelijke kapitulatie van het landsbelang voor het belang van een groep.
Gratieverlening  zal de emoties van de Boutisten bevredigen, maar zal de politieke polarisatie in het land verergeren en de zwakke coalitie verder destabiliseren.  Het is niet ondenkbaar dat de destabiliserende acties die goed gefinancieerde Boutisten, met in hun kielzog tarantula’s, vuurwapengevaarlijke  en radikale anti-Nederlandse en anti-Hindoestaanse elementen, voor problemen kunnen zorgen door mensen aan te zetten tot demonstraties, stakingen en opstanden.
Charisma
Simons moet aan haar charisma werken.  Persoonlijk vind ik haar gebrek aan charisma een pluspunt na  de rampzalige decennia onder charismatische politici.  Ik verkies de saaie deskundige boven de grappende en grollende populist.  Maar Simons moet toch wat doen aan haar uitstraling en imago.  De Surinaamse kiezers, zeker de NDP-ers, zijn opgevoed met charismatisch leiderschap.  Ze houden van Bigi Pa’s, personen met een “can do” uitstraling.  De herdenkingsbijeenkomst heeft Simons geen goed gedaan wat dat betreft.  Maar het is voor haar nog niet te laat.  Als ze de Boutisten nu verslaat zal dat haar imago versterken.  Nu toegeven aan de Boutisten is het begin van het einde voor haar, voor de NDP en de regeringscoalitie. Als Simons geleerd heeft wat zij moet leren uit de herdenkingsbijeenkomst moet zij breken met de Boutisten.  Ze hebben de jongere generatie niets te bieden. Ze zijn niet te vertrouwen. Als zij de lessen van de herdenkingsbijeenkomst ter harte neemt, zal zij beseffen dat “Kenki a systeem” in de NDP moet beginnen.  Ze moet het Boutisme uitschakelen.
Als het haar lukt om Abrahams te neutraliseren zal dat aan haar prestige veel bijdragen. Charisma is een coproductie van leiders en volgelingen. Belangrijke ingredienten van charisma zijn zelfvertrouwen en overtuigingskracht. Ze moet tonen dat zij het echt meent met systeemverandering gebaseerd op een ethische code.  Ze moet geen beloften doen die ze niet kan waarmaken. Ze moet zichzelf en haar ideeen beter verkopen en ze moet bewijzen dat ze zelf gelooft in wat ze zegt. Ze moet meer en beter en eerlijker communiceren. Ze moet laten zien dat haar motieven zuiver zijn. Ze moet beter op haar uiterlijk letten. Ze moet meer emotie tonen. Ze moet haar slechte reputatie als volgeling van Bouterse repareren.  Dat alles kan ze bereiken door de opstand van de Boutisten in de NDP neer te slaan. .
Een belangrijke speler is Ashwin Adhin.  Adhin wil president worden en beweert dat “Desi” hem had aangewezen als zijn opvolger.  Hij profileert zich als Boutist, mogelijk in de hoop dat de Boutisten hem in het zadel zullen helpen.  De vraag is, zullen zijn persoonlijke ambities het winnen van zijn verantwoordelijkheden als parlementsvoorzitter? De toekomst is onzeker, maar wat wel zeker is, is dat we de komende tijd te maken zullen krijgen met omkoperij en overloperij.
Ashwin Adhin
En tenslotte, de NPS, de partij waarvan ik lid ben. De NPS moet hopen dat Simons geen gratie geeft aan de  8 december veroordeelden.  Het zou de precaire morele positie van de NPS nog moeilijker maken. Parlementariers van de NPS, met name Mohamed Fathehmahomed en Ivanildo Plein werden gevraagd naar hun mening over deze kwestie, maar zij durfden niets te zeggen en verwezen naar een nog uit te schrijven nog uit te schrijven “structurenvergadering” van de partij.  Gregory Rusland moet maar bidden dat Simons wint anders ligt hij er zo uit.  Als Simons wint is zijn positie voorlopig veilig, maar op lange termijn kan het betekenen dat Simons, naarmate ze zich distantieert van het Boutisme, aantrekkelijker wordt voor de stedelijke middenklasse met als gevolg verdere afkalving van de demografische basis van de NPS.  A nyun pasi kan een korte of een lange weg zijn, maar eindigt in een moeras van morele ambivalentie en politieke dood.
Paramaribo, 17 oktober 2025   willemjanbakker95@gmail.com
The post Wat heeft Simons nu pas van Bouterse geleerd? ..