Vuur van literatuur

door

KEVINS KIJK / Kevin Headley

Goed gevulde plekken. Interessante presentaties. Vlotte nagesprekken. In de afgelopen periode zijn er veel activiteiten rond literatuur gehouden en er komen nog enkele aan. Los van het lezen, is ook praten over literatuur belangrijk. Wat bedoelen de schrijvers precies? Hoe hebben zij de informatie overgebracht? En welke verschillende lagen zijn in de tekst verwerkt?

Er worden nu veel boeken uitgebracht in het kader van Srefidensi. Voornamelijk bundels met bijdragen van verschillende schrijvers uit Suriname en Nederland, over hoe zij kijken naar Suriname – het heden, verleden en de toekomst. Dat vind ik zelf interessant om te lezen, juist vanwege de verschillende inzichten. Ik hoef het niet met iedereen eens te zijn, maar dat maakt het juist boeiend. Waarom ben ik het niet eens met die persoon? En hoe kijk ik er zelf naar? Literatuur daagt ons uit om onze eigen inzichten te formuleren.

Je kunt niet vroeg genoeg beginnen kinderen te stimuleren om te lezen en te schrijven. Het Kinderboekenfestival van Stichting Projecten, in opdracht van de Nationale Stichting Kinderboekenfestival Suriname, was jarenlang een mooie activiteit waarbij kinderen werden beziggehouden met literatuur. Ik vond het prachtig dat kinderen dagenlang verschillende activiteiten konden doen rondom het boek.

Daarom vond ik het geweldig dat Villa Zapakara begin deze maand ook zo’n festival organiseerde. Op het terrein werd voorgelezen, mochten kinderen deelnemen aan activiteiten zoals schrijfworkshops en boeken kopen. Persoonlijk vond ik de knusse, intieme setting iets bijzonders hebben – literatuur is ook intiem, en dat konden de bezoekers goed aanvoelen.

Op de radio worden we de afgelopen dagen vergast op voordrachten van Stichting Platform Support Suriname in het kader van het project Wortu d’e abra, speciaal voor vijftig jaar Srefidensi. Mooie, sterke teksten die ons aan het denken zetten over onder meer de onafhankelijkheid, terwijl we in de auto zitten, in de rij staan waar een radio aanstaat of gewoon op kantoor zijn. Literatuur heeft de kracht om te prikkelen.

Deze week was er de thema-avond van de Schrijversgroep ’77 in het kader van de conferentie van de Caribische Associatie voor Neerlandistiek. Los van de informatie werden we die avond vergast op werk van bekende én nieuwe schrijvers. Dat zorgde voor een mooie bonus op een avond die al sterk was. Literatuur blijft steeds verrassen.

Lezen en schrijven kennen in Suriname nog steeds vele uitdagingen, maar de inzet van velen zorgt ervoor dat het vuurtje blijft branden. Ik noem Zulile Blinker, voorzitter van Stichting Platform Support Suriname, neerlandicus Hilde Neus, Sylva Koemar, ondervoorzitter van de Schrijversgroep ’77, Villa Zapakara-directeur Coco Duivenvoorde en vele anderen die activiteiten blijven organiseren.

Het mooie aan al deze initiatieven is dat ze niet alleen aandacht schenken aan literatuur zelf, maar ook aan de mensen erachter. Schrijvers, illustratoren en organisatoren zetten zich in om verhalen tot leven te brengen en anderen te inspireren. Zo ontstaat een gemeenschap die leest, schrijft en elkaar stimuleert om te blijven nadenken. Literatuur is ook een middel om verbinding te creëren, perspectieven te delen en de rijke culturele en historische lagen van Suriname zichtbaar te maken voor iedereen.

headleydwt@gmail.com