Vreugde, herinnering en trots bij opening tentoonstelling over 50 jaar onafhankelijkheid

door

door Edwien Bodjie

DEN HAAG — “Oud-klasgenoten die elkaar in decennia niet hadden gezien, mensen die elkaar omhelsden, zongen, lachten. De sfeer was er één van verbinding en saamhorigheid. Het voelde als een reünie,” zegt Chayenne del Prado over de opening van de tentoonstelling Kinderen van de Onafhankelijkheid – 50 jaar Srefidensi Suriname, die op zondag 9 november werd geopend in Museon-Omniversum, een kindermuseum in Den Haag.

De tentoonstelling is een vervolg op het eerder dit jaar gelanceerde project waarin tekeningen en opstellen van Surinaamse schoolkinderen uit 1975 zijn verzameld en gepresenteerd. De opdrachten, destijds gemaakt op verzoek van Samsam, laten zien hoe kinderen uit die tijd de aanstaande onafhankelijkheid verbeeldden door hun eigen ogen. Voor de nieuwe expositie is een hedendaags deel toegevoegd: leerlingen van onder meer O.S. Blauwgrond en de Sint-Bernardusschool maakten opnieuw tekeningen en teksten, nu bijna vijftig jaar later.

“Taal is identiteit. Door al die talen samen te brengen, laten we zien dat iedereen deel is van het verhaal”

Een volle, feestelijke opening

De opening trok honderden bezoekers. “Het museum zat vol. We hadden een speciaal programma met zo’n driehonderd genodigden, maar daarnaast kwamen veel reguliere bezoekers langs.” Het programma bestond uit toespraken, een panelgesprek met Kathleen Ferrier, Denie Kasan en Frank Kanhai, én een mini-markt met Surinaamse ondernemers. “Het was echt een Surinaamse dag,” aldus Del Prado.

De tentoonstelling brengt historische bronnen en hedendaagse perspectieven samen. Een audiovisuele installatie van anderhalf uur vormt de centrale as. In de circa 100 vierkante meter grote zaal wisselen vitrines, tekstpanelen, beeldmateriaal en objecten elkaar af.

Midden in de zaal staat een groot geel vlak met woorden als vrijheid en verbondenheid, vertaald in Saramaccaans, Aukaans, Lokono, Sarnami, Hakka, Javaans en Sranantongo. Ook de zin “wij zijn vijf vingers van één hand, samen vormen wij een natie” is verwerkt in meerdere talen. “Taal is identiteit. Door al die talen samen te brengen, laten we zien dat iedereen deel is van het verhaal”, benadrukt Del Prado.

Er is daarnaast speciale aandacht voor Trefossa, de dichter die het woord Srefidensi introduceerde en de tekst voor het volkslied schreef. Ook klinkt de melodie Welkom van componist Johannes Helstone, waarop Trefossa de volksliedtekst baseerde.

Een levend verhaal

Voor het project werden tien personen geïnterviewd: vijf in Suriname en vijf in Nederland, met uiteenlopende achtergronden, variërend van een nazaat van de eerste president Johan Ferrier tot iemand die betrokken was bij de oprichting van de Saoenah Markt.

De tentoonstelling kwam tot stand in samenwerking met verschillende Surinaamse organisaties, jongeren en creatieve partners, waaronder grafisch vormgever Evita Tjon-A-Ten en filmmaker Sham Ramsoebhag uit Paramaribo. “Het is een project van beide kanten van de oceaan,” zegt Del Prado.

Naar Suriname

De tentoonstelling blijft in Den Haag te zien tot 6 september 2026. Er wordt onderzocht of deze daarna ook in Suriname kan worden getoond. “Het materiaal is al overgedragen aan het Surinaams Museum,” vertelt Del Prado. Zij bekijken de mogelijkheden na de officiële vieringen van vijftig jaar Srefidensi.

De opening maakte alvast één ding duidelijk: het project raakt mensen jong en oud. “Alles draaide om verbinding,” zegt Del Prado. “En dat voelde je in elke hoek van de zaal.”