Voorbereidingshandeling tot moordzaak met Cubaanse invalshoek: verdachte beroept zich op ‘fictieve scenario’s’

De strafzaak tegen Ian LPS, die momenteel in voorlopige hechtenis zit, krijgt steeds meer aandacht door de opmerkelijke verklaringen van zowel hemzelf als de betrokken Cubaanse vrouw. Ian wordt door het Openbaar Ministerie verdacht van voorbereiding tot moord op de eigenaar van een servicestation, die tevens de echtgenoot is van de Cubaanse dame. De officier van justitie heeft een gevangenisstraf van vier jaar, onder aftrek, geëist.
De zaak kwam aan het rollen nadat de vrouw vanuit Cuba naar Suriname vertrok. In berichten verklaarde zij in Nickerie te verblijven, een normaal leven te proberen leiden, maar van binnen te huilen. Ze stelde dat haar paspoort in handen was van haar partner en dat ze niet wist hoe ze weg moest komen.
Volgens verklaringen bood Ian haar hulp aan, op voorwaarde dat ze het huis zou verlaten. Hij regelde naar eigen zeggen een taxi en adviseerde haar een hotel te nemen. De vrouw had haar spullen al in een laken gebonden, maar besloot uiteindelijk haar echtgenoot te informeren. Toen bleek dat ze niet vertrok, besloot Ian zelf naar Suriname te reizen.
Tijdens een veiligheidscontrole in het kader van Operatie Kerstbrood werd Ian op de Ringweg tot stoppen gemaand. Zijn zenuwachtig gedrag leidde tot een voertuigonderzoek, waarbij onder meer een gestolen kentekenplaat onder de mat werd aangetroffen.
Verder onderzoek leverde een dagboek op met scenario’s die duiden op gewelddadige handelingen. Daarin beschreef hij onder meer het aanschaffen van wapens, het dragen van latex handschoenen, het wissen van DNA-sporen en zelfs het verbranden van lijken. Ian verklaarde dat deze teksten “fictieve uitwerkingen van emoties” waren, zonder dat hij ooit van plan was de beschreven handelingen uit te voeren.
De verdachte gaf aan dat hij de gestolen kentekenplaat bij de Indonesische ambassade had meegenomen uit nieuwsgierigheid, als inspiratie voor een script dat hij aan het schrijven was. Hij hield de plaat verborgen voor familieleden die soms meereisden in de auto van zijn moeder en beweerde dat hij van plan was deze later in te leveren.
Ian erkende dat sommige van zijn gedragingen de indruk konden wekken van mensenhandel. Hij had contact met de Cubaanse vrouw en beschikte over het nummer van haar echtgenoot. Uit angst voor misverstanden gooide hij naar eigen zeggen twee mobiele telefoons weg, waardoor hij het chatverkeer tussen hem en de vrouw niet meer kon tonen aan de rechter. Ook gaf hij toe het vermeende slachtoffer tot Tulip te hebben gevolgd, maar volgens hem betrof dit slechts een onderdeel van een fictief scenario.
Tijdens de zitting benadrukte Ian dat hij nooit gevoelens voor de Cubaanse vrouw heeft gehad en dat zijn dagboek nooit bedoeld was om openbaar te worden. Hij vermoedt dat de politie delen ervan aan het vermeende slachtoffer heeft getoond. Opmerkelijk is dat hij tevens verklaarde eerder op de Nederlandse ambassade in Cuba te hebben gewerkt, waar hij gesprekken over mensenhandel zou hebben gevoerd, “in de derde persoon”, om zichzelf buiten beeld te houden.
De Cubaanse vrouw ontkende eerder bij de rechter dat zij een relatie met Ian had. Zij bevestigde enkel dat zij de echtgenote is van de servicestationhouder, tegen wie volgens justitie de moordplannen waren gericht.
De zaak wordt voortgezet met het pleidooi, terwijl Ian voorlopig in voorarrest blijft. De rechter onderzoekt nog de geloofwaardigheid van zijn verklaringen en de betekenis van de aangetroffen dagboeknotities.

...