VERSCHIL TUSSEN SOCIALE MEDIA EN TRADITIONELE MEDIA

door

Nooit eerder hadden zoveel mensen toegang tot informatie en toch is de verwarring groter dan ooit. Sociale media en traditionele media zijn inmiddels de twee belangrijkste bronnen van nieuws en publieke opinie. Maar tussen beide gaapt een kloof. Een kloof in tempo, in verantwoordelijkheid en vooral in betrouwbaarheid. Het is tijd om dat verschil onder ogen te zien – niet om te kiezen tussen zwart en wit, maar om te begrijpen waarom de nuances ertoe doen.
Traditionele media: kranten, radio en televisie, werken volgens journalistieke standaarden. Er is een redactie, er zijn feitenchecks, hoor en wederhoor zijn ingeburgerde principes. Fouten worden rechtgezet, bronnen worden gewogen. Het resultaat is niet perfect, maar het is gebonden aan verantwoordelijkheid. Een journalist die onjuist rapporteert, kan worden aangesproken. Een medium dat structureel de fout in gaat, verliest geloofwaardigheid en lezers.
Sociale media daarentegen, kennen geen redactiestatuut. Iedereen met een smartphone kan informatie verspreiden, ongeacht of die waar is of niet. Het algoritme beloont niet wat klopt, maar wat klikt. Emotie wint het van nuance, snelheid van diepgang. En terwijl berichten viraal gaan, blijft verantwoording uit. Wie een leugen de wereld in helpt, kan morgen weer iets anders roepen, zonder consequenties. Iemand kan naar eigen inzicht content of hele accounts offline halen, een tijdje niet of minder publiceren of nooit meer op een gevoelig onderwerp terugkomen. Die vrijheden heeft de traditionele media niet. Sociale mediacontentproducenten hoeven niet te vermelden van wie zij geld aannemen.
Toch ligt de kracht van sociale media in haar bereik en snelheid. Het geeft een stem aan wie anders niet wordt gehoord. Het maakt machtsmisbruik zichtbaar, het mobiliseert protest, het democratiseert het publieke debat. Denk aan #MeToo of de Black Lives Matter bewegingen die via sociale media ontstonden en de wereld veranderden. Traditionele media volgden pas later.
Maar waar sociale media democratisch lijken, zijn die in de praktijk vaak stuurloos. Zonder redactionele poortwachters is het moeilijk om feit en fictie te onderscheiden. Wat trending is, lijkt belangrijk – maar is het dat ook? De waan van de dag krijgt alle ruimte, terwijl diepgravende analyse verdwijnt in de ruis. Het resultaat: polarisatie, desinformatie en een groeiend wantrouwen tegenover alles wat met ‘de media’ te maken heeft, inclusief de serieuze journalistiek.
De vraag is dus niet: Welke vorm van media is beter?, maar: Hoe zorgen we ervoor dat de snelheid van sociale media en de zorgvuldigheid van traditionele media, elkaar versterken in plaats van ondermijnen?
Als samenleving hebben we betrouwbare informatie nodig om goede keuzes te maken – over gezondheid, politiek, het klimaat. Dat vraagt om media die ons niet alleen bevestigen in wat we al vinden, maar ons ook uitdagen, informeren, corrigeren. Sociale media kan dat niet alleen. Traditionele media ook niet. Maar samen, met oog voor elkaars sterktes en valkuilen, kunnen ze zorgen voor een publiek debat dat zowel snel als verstandig is. En daar hebben we, in tijden van verwarring, verdeeldheid en overdaad, misschien wel meer behoefte aan dan ooit.
The post VERSCHIL TUSSEN SOCIALE MEDIA EN TRADITIONELE MEDIA ..