VAN REGELEN NAAR FRIENDS AND FAMILY

De Surinaamse overheid zal er voorlopig niet in slagen, sluitende begrotingen te hebben. Ze zal door haar niet afnemende bestedingspatroon, nimmer voldoende geld hebben om aan de meest urgente uitgaven te kunnen voldoen. Eén van haar grotere uitgaven, zeg maar de grootste, betreft de loonparagraaf van haar werknemers. Het is al decennialang geen geheim meer, dat het overheidsapparaat een groot waterhoofd betreft, waar duizenden ambtenaren in zitten, die nauwelijks of niet functioneren, en de ontwikkeling van het land achterhouden en maandelijks vele miljoenen SRD kosten, waar nauwelijks prestatie tegenover staat. Daar moet het mes in gestoken worden en mensen zullen moeten worden afgevloeid. De vorige regering was begonnen met een zogenaamde sanering van het werknemersbestand, maar heeft toch maar gedeeltelijk of niet haar doel bereikt. Als je afvloeit en beoogt de loonparagraaf omlaag te brengen, dan moet je niet tussendoor forsere looncorrecties doorvoeren met de bedoeling zo arbeidsrust te kopen. Je belandt als overheid dan wel van de wal in de sloot.
En dat is nu precies wat er met de vorige regering is gebeurd. Thans zit de regering Simons ook nog met een vreselijk zwaar ambtenarenapparaat, dat de begroting grotendeels opslurpt. En hoe is dat overheidsapparaat zo zwaar geworden met tienduizenden werknemers? De overheid is verreweg de grootste werkgever in dit land, hetgeen een hoogst onverantwoordelijke toestand inhoudt. Vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw, is men ertoe overgegaan, allerlei mensen zuiver uit politieke overwegingen, in dienst bij de overheid te nemen. Het heette toen ‘regelen’. Hetzelfde fenomeen, nu ruim 70 jaren verder, is nog steeds van toepassing, maar wordt niet meer als ‘regelen’ aangeduid, maar als ‘friends and family’, waarbij politieke partijgenoten, familieleden en vrienden, vaak ook nog op etnische basis, aan een plek bij de overheid worden geholpen. En dit allemaal ten detrimente van de staatskas en natuurlijk van onze belastingcenten. Wat velen niet beseffen, is dat de overheid haar verdiensten komen uit directe en indirecte belastingen, die geen oplopende trend c.q. lijn vertonen. De overheid is geen productieapparaat dat door verhoging van de output, meer kan verdienen. Ze zit dan ook door de stijgende loonkosten met de handen in het haar en zal dus personeel moeten blijven afvloeien, en daarenboven zeer bedeesd moeten handelen bij het toezeggen van looncorrecties. Doet ze dat om wat voor reden niet, dan zal ze met de grote uitgaven aan haar werknemers blijven zitten en leningen moeten blijven plegen, om dit enorme gat aan lonen enigszins te kunnen dichten. Het zogeheten accommoderen van de geregelden, oftewel van family and friends, heeft ook tot gevolg gehad dat volkomen ongeschikte lieden onder het mom van beleidsadviseurs, het overheidsapparaat zijn binnengeslopen. En dit allemaal om geen spanningen in een regering te krijgen, die ook nu bestaat uit coalitionelen. Eén assembleelid doet zijn beklag over de zogeheten beleidsadviseurs, die niet in de honderden, maar uit duizenden zijn gaan bestaan en die niet eens behoorlijk Nederlands spreken en dus helemaal geen redelijke bijdrage op geen enkel ministerie, kunnen leveren. Het zijn deze mensen die oud-minister Marie Levens aanduidde als ‘de vierde klas lagere school categorie’. Hoe willen we dit land opbouwen met dergelijke ‘non valeurs’ binnen een overheidsapparaat?
En toch zijn er nog politieke leiders die al schouderophalend, aan dit enorme en knellende vraagstuk, willen voorbijgaan. Het gaat immers om een deel van het zo kostbare ‘stemvee’, waar wederom een beroep op zal moeten worden gedaan bij de eerstvolgende volksraadpleging c.q. algemene verkiezingen. Om de boel gezond te kunnen krijgen en begrotingen beter overzichtelijk te maken, zonder tal van externe leningen aan te gaan, zal een regering – deze of de volgende – het overheidsapparaat drastisch moeten saneren en dan zeker niet op een halfslachtige wijze, zoals tot nog toe het geval is geweest. Van het allergrootste belang is dat politieke leiders moeten beseffen, dat in het belang van ons mooie land en volk, het niet langer zo kan voortgaan, dit verderfelijke nepotisme dat ons al jaren achterhoudt en handen vol geld blijft kosten, in stand te houden. De boeg moet om worden gegooid en het gehele land dient te gaan beseffen, dat we op een gediversifieerde wijze moeten gaan werken aan een verhoogde productie, en dan wel één die op export gericht is. We moeten af van die heel hoog liggende importeconomie die geheel geënt is op handel en weinig van doen heeft met productie. Ons concentreren op de zeker komende oil and gas ‘boom’ en niet op andere productiemogelijkheden, zal ons zeker op de verkeerde weg, waar we al decennialang op wandelen, houden.
The post VAN REGELEN NAAR FRIENDS AND FAMILY ..

...