TOEKIJKEN HOE JONGEREN AFGLIJDEN?

Steeds vaker raken jongeren betrokken bij criminaliteit. Het gaat niet alleen om geweld of berovingen, maar ook om digitale fraude en andere strafbare feiten. Onlangs werden twee zeventienjarigen aangehouden, nadat ze via sociale media een telefoon verkochten en de koper vervolgens van datzelfde toestel beroofden. Wat gaat er hier grandioos mis?
Een groot deel van de scholieren heeft na schooltijd, meestal rond één uur, geen bezigheid. Ouders zijn aan het werk, toezicht ontbreekt en van overheidswege is er nauwelijks een gestructureerd programma, dat jongeren opvangt of motiveert. De leegheid laat ruimte voor verveling, negatieve invloeden en verleiding tot risicovol gedrag.
Vroeger bestond het programma Kari Yu, waarmee vroege schoolverlaters alsnog een vak konden leren. Dat initiatief bood perspectief, maar is al enige tijd verdwenen. Tot nu toe is er geen vergelijkbaar project vanwege de overheid in de plaats gekomen. Ook naschoolse activiteiten of jeugdcentra zijn schaars, terwijl de behoefte voor recreatie groot blijft. Een mogelijke oplossing ligt in herintroductie van vakgerichte en naschoolse programma’s, gekoppeld aan begeleiding en mentorschap. Zo kunnen jongeren vaardigheden opdoen en leren verantwoordelijkheid te dragen.
Daarnaast blijft de leerplichtwet een gemiste kans. De vorige minister van Onderwijs wilde deze verlengen tot zestien of achttien jaar, maar dat voorstel is nooit verder uitgewerkt. Een langere leerplicht zou jongeren langer binnen een leeromgeving houden en de kans verkleinen, dat ze vroegtijdig verloren gaan. De groeiende jeugdcriminaliteit is meer dan een veiligheidsprobleem; het is een signaal dat er structureel iets ontbreekt in ons jeugdbeleid. Zolang de overheid geen concrete bezigheden, opleidingsprogramma’s of sociale vangnetten biedt, blijven jongeren zoeken naar richting, soms op plekken waar ze die niet zouden moeten zoeken of vinden.
The post TOEKIJKEN HOE JONGEREN AFGLIJDEN? ..