TIJDELIJKE PLEISTERS OP EEN OPEN WOND

door

Het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (MinOWC) heeft onlangs een oproep gedaan aan gepensioneerde leerkrachten en docenten, evenals aan onderwijsgevenden die nu in een bureaufunctie werken, tijdelijk terug voor de klas te komen. Met deze maatregel wil het ministerie het nijpende lerarentekort tegengaan en zo de continuïteit en kwaliteit van het onderwijs waarborgen. Dat klinkt op het eerste gezicht als een nobele poging. Maar wie eerlijk kijkt, ziet dat dit geen oplossing is, het is slechts een noodgreep, die de echte oorzaak van het probleem camoufleert. Want het lerarentekort is niet uit de lucht komen vallen. Het is het resultaat van jarenlang structureel negeren van de noden en zorgen van leerkrachten en docenten.
Al jaren wijzen vakbonden en natuurlijk leerkrachten op de lage salarissen, slechte arbeidsomstandigheden, gebrek aan waardering en het massale vertrek van gekwalificeerde krachten. Er is op verschillende momenten geprotesteerd, gestaakt, gewaarschuwd, maar structurele verbeteringen bleven uit. Er was nooit geld voor herwaardering, nooit ruimte voor verhogingen en bijna nooit een luisterend oor. En nu, nu de tekorten zo groot zijn, dat lessen uitvallen en het schooljaar dreigt te ontsporen, is er plotseling haast. Gepensioneerden wordt gevraagd het onderwijs te redden. Maar wie wil na jarenlange inzet, terugkeren naar een beroep dat consequent onderbetaald en ondergewaardeerd is? Niemand studeert jarenlang om uiteindelijk in een bedelfunctie, te belanden. Zolang waardering ontbreekt, zullen nieuwe krachten wegblijven en bestaande krachten vertrekken. Het probleem is enorm en structureel, en zeker niet tijdelijk. Dat blijkt ook uit beleidsstukken als het Nationaal Onderwijsbeleidsplan 2024–2031 en het Sectorplan Onderwijs 2017–2030, waarin zwart op wit staat, dat er te weinig bevoegde leerkrachten zijn, vooral in het binnenland en in vakken als wiskunde, natuurwetenschappen en talen. Ondanks eerdere plannen voor spreiding en opleiding, is het tekort alleen maar groter geworden. Wie het onderwijs echt wil redden, moet verder durven kijken dan noodmaatregelen. Structurele investeringen zoals eerlijke salarissen, betere arbeidsvoorwaarden, professionele begeleiding en doordachte spreiding van docenten over het hele land, zijn nodig. Pas dan bouwen we aan een toekomst waarin onze kinderen de goed opgeleide, gemotiveerde leerkrachten krijgen die ze verdienen. Tot die tijd blijven oproepen aan gepensioneerden slechts symptoombestrijding. Tijdelijke pleisters op een open wond.
The post TIJDELIJKE PLEISTERS OP EEN OPEN WOND ..