Stoelen tekort en houtluizen rijk

SERIEUS!? / Ivan Cairo

Maandag stond Lyco 2 even in de schijnwerpers. Niet vanwege een prestatie van de leerlingen, maar omdat president Jenny Simons een oriëntatiebezoek bracht. Reden: op sociale media zag ze leerlingen die op de grond moesten zitten om les te volgen. Jawel, het nieuws dat je eigenlijk je stoel zelf moet meenemen naar school, bereikt tegenwoordig direct de hoogste regionen van de macht.

Tijdens haar bezoek liep de president door de lokalen, zag verouderde infrastructuur, een tekort aan meubilair en zelfs een houtluizeninvasie. Iedereen glimlachte beleefd, de camera’s klikten en er werd gesproken over ‘structurele verbeteringen’.

“Lyco 2 en AMS zijn symbolen van een groter probleem: jarenlang verwaarloosd onderwijsbeleid dat pas urgent lijkt als het op social media verschijnt”

Maar wie dit tafereel herkent, weet: dit is al decennialang de standaardsituatie van onderwijsgebouwen in ons land. Het onderhoud? Een mythe. Het budget? Nagenoeg nihil. En de overheid blinkt nog steeds niet uit in het opknappen van gebouwen; als er een medaille bestond voor langdurige verwaarlozing, hadden we er tientallen.

En dan rijst natuurlijk de vraag: wanneer heeft De Nationale Assemblee ooit extra geld vrijgemaakt voor structurele verbeteringen in het onderwijs? En laat ik een gevoelig onderwerp aansnijden: in de tien jaar dat Simons zelf voorzitter van de assemblee was, is daar überhaupt iets substantieels gebeurd? Hoeveel extra budget heeft het parlement toen aan Onderwijs gegeven? Helaas, het antwoord lijkt te luiden: weinig tot niets.

Lyco 2 doet wat het kan. Voor gymlessen worden sportfaciliteiten van de Venezolaanse ambassade en Parima gebruikt. Creatief? Zeker. Duurzaam? Nee. Het is improviseren op een school die structurele aandacht verdient.

Maar misschien zou president Simons ook eens een bezoek kunnen brengen aan haar eigen oude middelbare school, de AMS. Die school verkeert in vergelijkbare omstandigheden. Oud-leerlingen, zowel in binnen- als buitenland, proberen samen met de huidige directie kleine projectjes uit te voeren om de situatie te verlichten. Het is bewonderenswaardig, maar eerlijk gezegd een druppel op een gloeiend hete plaat. Structurele verandering is nog ver weg.

Dus, wat nu? Ten eerste: geef Onderwijs al in de begroting 2026 een realistisch onderhoudsbudget, inclusief meubilair en noodzakelijke reparaties. Ten tweede: voer periodieke audits uit van alle schoolgebouwen, zodat ‘plotselinge’ presidentiële bezoeken niet de enige trigger zijn voor verbetering. Ten derde: betrek alumni en lokale bedrijven via transparante fondsen om projecten te ondersteunen. Met creatieve oplossingen én politieke wil kunnen we meer doen dan tijdelijk improviseren.

Lyco 2 en AMS zijn niet uniek; ze zijn symbolen van een groter probleem: jarenlang verwaarloosd onderwijsbeleid dat pas urgent lijkt als het op social media verschijnt. Leerlingen verdienen een veilige en inspirerende omgeving. En de politiek? Die mag best leren dat een stoel meer zegt dan duizend woorden.

ivancairo@yahoo.com

...