Prijzige inefficiëntie en corruptie

door

IN SURINAME ZIJN we niet gewend de kosten die gederfd worden door inefficiëntie en corruptie op te tellen bij de schade die politici of regeringen het land berokkenen. Veel geld dat we als land kunnen verdienen en ook kennis dat we kunnen opbouwen lekt weg of wordt niet benut omdat we corruptie en vriendjespolitiek faciliteren.

Een goed voorbeeld is het geval van de inheemse gemeenschappen in Apoera, Washabo en Section. De mensen die daar wonen hebben geen toegang tot hoger onderwijs in hun gebied. Er is onderwijs tot het juniorenniveau. Wie door wil studeren kan dat doen in Nickerie – de dichtstbijzijnde plek waar er wel onderwijs op seniorenniveau mogelijk is- maar er is geen internaat in Nickerie.

Hoe bestaat het dat het aanleggen dan wel rehabiliteren van een wegstrekking van ongeveer zestig kilometer zo lang moet duren?

Dus ouders moeten er familie hebben, een beroep doen op vreemden of een huis huren voor het kind dat door wil studeren. Een andere optie is studeren in Paramaribo, maar ook dat kost zo ver van huis, bakken vol geld. Geld dat de mensen in Apoera niet hebben. Daarom wordt sinds 2008 of misschien zelfs nog eerder echt uitgekeken naar de rehabilitatie van de jeeptrail van Apoera naar South Drain in Nickerie en de aanleg van een brug over die Kaboerikreek die op dat trace ligt. Dat moet een brug worden van tien meter lang.

Nu komt de vraag: hoe bestaat het dat het aanleggen dan wel rehabiliteren van een wegstrekking van ongeveer zestig kilometer zo lang moet duren? Dat is ongeveer een wegstrekking van Paramaribo naar Cabendadorp in zuidelijke richting. Waarom hebben regeringen in het belang van de gemeenschappen in het westen geen prioriteit gegeven aan dit project of ervoor gezorgd dat het zonder de juridische rompslomp die er nu is voltooid kon worden.

De gemeenschap zegt nu dan ook terecht dat de brug en het aanpakken van de weg nu moet komen en niet later. Ze zitten heel vaak in een isolement. Van boten die de gevaarlijke en woeste Corantijnrivier trotseren en niet zelden zinken tot wegen die absoluut onbegaanbaar zijn in de regentijd.

Nu vormt de ingestorte brug van Witagron de zoveelste reden voor deze isolatie. Alsof de overheid het binnenland maar aan zichzelf overlaat zijn allerlei voorzieningen voor de mensen in Apoera, Section en Washabo in het geding omdat controle op een fragiele brug is gestaakt, vermoedelijk om kapitaalkrachtigen hun gang te laten gaan.

Het zijn onder meer dit soort keuzes die het land miljoenen kosten. Want in plaats van enkele onderdelen van de brug te herstellen zoals was begroot in 2019 moet nu veel meer werk gedaan worden. Intussen hebben de kapitaalkrachtigen al een oplossing en wordt de operatie voortgezet door pontons die de oversteek doen van het zwaar materiaal.

Het is dan ook muziek in de oren van velen dat de minister van Openbare Werken en Ruimtelijke Ordening Stephen Tsang zegt van plan te zijn tol te heffen en dat er mogelijk een noodbrug komt op de weg van Apoera naar South Drain. Het is de vurige hoop van veel gemeenschappen dat deze minister wel woord houdt. Het zal een verademing zijn als na zoveel jaren jongeren eindelijk met de schoolbus naar het VOS-onderwijs kunnen in Nickerie en daarna gewoon thuis kunnen komen.