Plantage De Vierkinderen jubileert!

door

INGEZONDEN

Eén van de bekendste Paraplantages is ongetwijfeld De Vierkinderen. Tientallen bezoekers genieten al decennialang van haar schoonheid, de koelte van het bos en vooral de Tawajacoerakreek. Tientallen grondhuurders hebben daar hun eigen privé vakantieoord  opgezet en er staat een aantrekkelijk openbaar recreatieoord dat wordt beheerd door het plaatselijke plantagebestuur onder leiding van Michael Marengo. Daarbij krijgen lokale ondernemers tevens een platform voor het verkopen van hun lekkere hapjes en dranken, bijvoorbeeld zuurgoed, gestoofde vruchten, baka kasaba en dosi en natuurlijk lekkere peprewatra en BBQ kip.

Uit de geschiedenis van De Vierkinderen springen er zeven bijzondere gebeurtenissen in het oog die dit jaar typeren. Interressant genoeg om in dit artikel op chronologische wijze aandacht hieraan te besteden.

1. De Franse Jood Jeremias Papot kan worden beschouwd als eerste Europese grondeigenaar die in 1725 vanuit de Tawajacoerakreek voet aan wal zette op het latere plantagegebied. Hij zou een suikerplantage ontwikkelen en noemde het gebied De Vierkinderen, want hij was op dat moment vader van vier kinderen. De plantage De Vierkinderen bestaat dit jaar dus driehonderd jaar.

2. Jeremias Papot heeft kennelijk direct de aldaar woonachtige inheemsen onderdrukt tot zijn slaaf gemaakten. De slavernij van de eerste inheemse bewoners van De Vierkinderen begon dus eveneens driehonderd jaar geleden.

3. Ter ontwikkeling van zijn suikerproductie koopt Jeremias Papot tot slaaf gemaakte Afrikanen op de ‘slavenmarkt’ in Paramaribo. Wij kunnen er dus van uitgaan dat de eerste tot slaaf gemaakte Afrikaan ook driehonderd jaar geleden op De Vierkinderen arriveert.

4. De kolonisatie van plantage De Vierkinderen door Europeanen duurde van 1725 tot 1800, dus 155 jaar. Nadat Papot stierf, continueerden twee van zijn schoonzonen, Louis Coetier en Daniel Buttner, de heerschappij van de familie Papot gedurende in totaal 109 jaar. Hierna ging het plantagebezit over naar respectievelijk Isak Jaques en Laurens Aron de Mesquita (1834), Wilhelm E. Ruhmann (1857), Phillipine Ruh (1871) en Charles en P.C. Thijm (1873).

5. Vanaf de periode vóór de juridische emancipatie van 1 juli 1863 kochten zwarte plantagebewoners individueel dan wel in groepsverband hun woongebieden. Uit de achttien families woonachtig op De Vierkinderen, kochten tien vertegenwoordigers de plantage op 7 oktober 1880 domicilie ten kantore van de districtssecretaris S. Da Silva, handelende als notaris. Eerst werd de procedure tot naasting van de grond door de overheid op 15 augustus 1880 gestuit, waarna het verkoopbedrag van 4.000 gulden in twee termijnen werd betaald: 2.500 bij de ondertekening van de akte en binnen zes maanden daarna het saldo van 1.500. Behalve De Vierkinderen, behoorden drie andere grondgebieden in Para ook tot het allodiale eigendom en erfelijk bezit, te weten: Land van De Vierkinderen, Koningsberg en grond langs de grens met het district Saramacca. De voorouders, namelijk de heren Willem Sno, Sander Gambier, Frits Brasil, Julius Clare, Alphonse Marengo, Marius Ligeon, Simon Panka, Janny Seymor, Johannes Lijpzig en mevrouw Henrietta Cairo, konden geen Nederlands lezen en schrijven en tekenden de akte met het kruisteken. Dit jaar wordt de 145ste koopdag van De Vierkinderen herdacht.

6. De vestiging van de christelijke zendingspost van de rooms-katholieke kerk (RK) werd 135 jaar geleden een feit. Deze ooit zo bloeiende en invloedrijke ‘Statie Marianella’ werd in 1890 gevestigd, maar thans zijn alleen het kerkgebouw en de begraafplaats ‘Majana’ operationeel. Vaker reisde monseigneur Willem Antoine Ferdinand Wulfingh af van Paramaribo om bewoners afkomstig uit Indigoveld, De Waakzaamheid, Mijnhoop/Valkenburg, Hanover, Berlijn, Zwitserland en Onverwagt tot de inheemse dorpen Biserie, Indiana Arrow en Lucia in groepsverband te dopen of communie- en vormseldiensten te leiden. Daarnaast lukte het pater R.P. Heyden, pionier van het onderwijsproces vanaf 1891, om als beste in de kolonie te worden gekwalificeerd door de toenmalige inspecteur van Onderwijs. ‘De kinderen waren goed bekeerd, spraken Nederlands en konden ook rekenen’ verduidelijkte de inspecteur in 1893. Anderzijds schreef pater Heyden in 1889 laagdunkend over de winti belijdende plantagebewoners: ‘Toen konden wij begrijpen de diepte der ellende van die arme wilden, hoe de meesten hunner slechts weinig begrip hadden van een godsdienstig leven en zich nog overgeven aan praktijken die geheel en al heidensch zijn’. (De volks-missionaris, godsdienstig maandschrift, jrg.12,1891: 514).

7. Op 31 maart 1985 besloot de gemeenschap van De Vierkinderen in een algemene ledenvergadering tot de oprichting van de Vereniging Vierkinderen als haar wettelijk vertegenwoordigend instituut. Dit werd gerealiseerd op 14 juni 1985, dus is de veertigste herdenking van deze belangrijke mijlpaal ook dit jaar een feit.

Bovengenoemde zeven mijlpalen worden allemaal herdacht op 7 oktober 2025, tijdens de  herdenkingsactiviteiten die in sobere sfeer zullen plaatsvinden. Felicitaties aan alle nazaten!

De stichting Truwilsc, Elviera L. Bruce-Sandie

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.