PATRONAGE PAPI

door

 Als ‘de koek verdelen’ een mascotte had, zou die luisteren naar de naam Slamet Paul Somohardjo, oftewel Patronage Papi. Na een eerste ronde van opscheppen over de onderhandelingstafel, waarin hij uit de school klapte over “28 RvC-posten”, is het dit keer de partijpolitieke gekleurde belofte van grond aan de PL-achterban te Commewijne. Zowel hij als zijn opvolger en zoon, assembleelid en oud-minister Bronto Somohardjo, hebben een onverholen etnische campagne gevoerd.
Als tegenbeweging mochten ze rekenen op een onverholen etnische tegenbeweging vanuit twee richtingen. De VHP zette massaal in op kandidaat Dasai, om voor eens en voor altijd de familie Somohardjo uit te schakelen, na Bronto met een onterechte schorsing en een gedwongen ontslag gekleineerd te hebben. Terwijl van de andere zijde Ann Sadi en Raymond Sapoen ongekend gunstig gekandideerd werden door de NDP.
Dasai en de VHP kunnen tevreden terugblikken op het verdelen en uithollen van het Indonesische blok aan stemmers. Maar de politieke aanslag op de Eerste Familie heeft hen niet uitgeschakeld, integendeel is hun invloed verdubbeld.
Niet alleen konden de Somohardjo’s met goede kaarten plaatsnemen aan de pokertafel van de onderhandelingsformaties.
De PL heeft met het herbenoemen van Ramsaran als minister, het heroveren van het GBB, dat ooit ontworpen werd als sterfhuisconstructie voor hun partij, en met Soeropawiro als nieuwkomer, de zichtbaarheid, de invloed en de consolidatie van de partij met een bescheiden aantal stemmen, gemaximaliseerd in het kabinet Simons-Rusland.
De PL was zonder meer de verrassing van de verkiezingen van 2025, de winnaar aan de onderhandelingstafel en de enige overlever van de Santokhi-jaren.
Neem enkel in beschouwing dat de VHP en de ABOP massief zetelverlies geleden hebben, substantiële blokken aan uitvoerende macht zijn kwijtgeraakt, en vergelijk dat met waar de Somohardjo’s nu staan. Zij zijn in het kabinet Simons-Rusland beter vertegenwoordigd op ieder niveau, dan zij in het kabinet Santokhi waren.
En hoewel men smalend schande spreekt van de manier waarop Somohardjo daarmee te koop loopt, kent hij na zes decennia in de politiek, zijn achterban als geen ander.
Met hetzelfde gemak waarmee men schande spreekt van zijn harem, zijn opzichtig materieel vertoon en zijn geslepen politiekvoering, klopt men bij hem aan, op zoek naar die ‘post’, die onderhandse gunning, die overheidsopdracht, dat overheidspensioen, die on- en minvermogende pas of die grondbeschikking.
Wat Somohardjo zes decennialang overeind gehouden heeft en zijn jongere telgen nog decennia overeind zal houden, is het politieke geheim van Talleyrand, Warwick en Gehlen: dat de politieke brandstof niet adoratie is, maar bruikbaarheid.
Zo impopulair als de Eerste Familie op het eerste gezicht mocht lijken, zo invloedrijk is zij vandaag de dag nog steeds, ondanks dat er met scherp geschoten is op haar door de VHP, ABOP en NDP.
The post PATRONAGE PAPI ..