PARADE-RAADJES

door

Het regent raadsleden de laatste tijd. Na de hele show van open sollicitaties zijn de suspects toch behoorlijk ‘usual’. Het patroon van de gecertificeerde analfabeet als president-commissaris neerzetten, verbloemt schaars dat de rest van de raadsleden soms niet-gecertificeerde analfabeten zijn.
Maar misschien is verbloemen ook helemaal niet de bedoeling. Men kan de kleurenparade van de politieke partijen herkennen, nog voordat men een selectie van kennis van de sector, relevante bestuurservaring, gender balans, fiscaal of boekhoudkundig inzicht kan herkennen.
Om maar een simpel voorbeeld te noemen: op Staatsolie na, dat beursgenoteerd en commercieel internationaal rapportageplichtig is, heeft ieder staatsbedrijf een achterstand in jaarrekeningen. Een wettelijke overtreding van meerdere jaren en de reden waarom de regering in de positie komt betaalgaranties af te geven, betaalverplichtingen over te nemen en borg te staan voor strategische organisaties die voorzien in energie, in watervoorziening, in telecommunicatie en in luchtvaart.
Zou het niet de meest logische zaak ter wereld zijn om een accountant, een registeraccountant of een IFRS-specialist te benoemen tot voorzitter van de raden, hetzij van toezicht, hetzij van commissarissen? Mag van een vrouwelijke president niet verwacht worden dat er ergens tussen al die kerels een eerste vrouwelijke voorzitter benoemd wordt bij één van dit soort organisaties?
Met deze parade-raadjes, waarvan de meeste figuren niets meer te zeggen hebben dan dat zij het werk naar ‘eer en geweten’ zullen doen, hoeft men nauwelijks instandhouding, laat staan groei of een standaard van excellentie te verwachten. Een geheimpje voor de gecertificeerde analfabeten: je eer wordt verondersteld en niemand zegt luidop gewetenloos zich van hun taak te zullen kwijten. Wat men verwacht, is dat iemand een visie aandraagt nog voor plaats te nemen.
Die visie is voor verreweg de meeste organisaties het presenteren van jaarcijfers, het wegwerken van achterstanden, het herschikken en aflossen van schulden, en het rigoureus afvloeien van personeel op ieder niveau; personeel waaronder de bedrijven bezwijken door hoge lonen, corruptie en incompetentie.
Het noemen van de bedrijfssector, de rol van het bedrijf of de rijke geschiedenis voor de ontwikkeling van Suriname is volstrekt onzinnig in het geval van een overheidsmonopolie of een nagenoeg failliete boedel. Wie het benoemingenbeleid volgt en vergelijkt met de vorige regering, of het verdedigt, beweert in feite dat a systeem now kenki. Paraderaadjes voor paradepaardjes op de eeuwige carrousel van de parastatale politiek.
The post PARADE-RAADJES ..