OPVOEDING EN TOEZICHT ONTBREKEN AAN DE WATERKANT

Het pas geopende deel van de Waterkant had moeten uitgroeien tot een trots symbool van Suriname, een plek waar Surinamers en toeristen kunnen genieten van de rivier, de geschiedenis en het samenzijn. Helaas leert een bezoek, vooral ’s avonds in het weekend, iets verontrustends: een aanzienlijk deel van de bezoekers gedraagt zich alsof normen, fatsoen en verantwoordelijkheid niet voor hen gelden.
Wie de Waterkant bezoekt, ziet het direct. Auto’s worden schuin of zelfs op het voet- en fietspad geparkeerd. Brommers en scooters racen over paden die bedoeld zijn voor wandelaars.
Tafels worden achtergelaten met half opgegeten maaltijden, drinkbekers en afval. Vuilnisbakken zijn vaak overvol, met afval ernaast op de grond. Straatventers verkopen zonder vergunning worst, broodjes en barbecueproducten, terwijl de QR-code bij een tentoongesteld blok schelpsteen van de oude kademuur al enkele keren is verdwenen. Dit is slechts het topje van de ijsberg.
Wat hier opvalt, is dat dit gedrag niet louter een incident is, maar structureel. Het is een symptoom van een breder probleem: een deel van onze samenleving heeft kennelijk alleen “voeding” tot zich genomen en de “op” van opvoeding compleet gemist. Respect voor openbare ruimtes, voor historische plekken en voor medeburgers lijkt voor hen een onbekend begrip.
De situatie wordt versterkt door het ontbreken van toezicht en handhaving. De Beheersraad Waterkant is tot op heden niet benoemd en de politie is sporadisch aanwezig, zonder dat er effectief wordt opgetreden. Zonder toezicht is chaos onvermijdelijk en dat leidt tot frustratie bij bezoekers die wél respectvol willen genieten van de Waterkant.
Er is ook een veiligheidsaspect. Brommers en voertuigen op wandelpaden vormen een direct risico voor voetgangers, kinderen en ouderen. Foutparkeerders blokkeren niet alleen het uitzicht en de doorgang, maar bemoeilijken ook de toegang voor hulpdiensten. Wat in eerste instantie een plek voor ontspanning en samenzijn had moeten zijn, verandert langzaam in een plek van irritatie, onveiligheid en wanorde.
Het probleem is niet nieuw en kan worden aangepakt met eenvoudige, maar consequente maatregelen. Parkeerplaatsen moeten strikt in vakken worden gebruikt, brommers en scooters horen op de daarvoor bestemde plaatsen en overtreders moeten worden aangesproken en indien nodig worden beboet. Een actieve Beheersraad Waterkant kan toezicht coördineren, regels handhaven en samenwerken met de politie om dit soort gedrag terug te dringen.
Daarnaast is er een educatief component. Bezoekers moeten bewust worden gemaakt van het historische en culturele belang van de Waterkant. Het zou bijvoorbeeld een plek kunnen zijn waar lokale scholen, toeristen en gemeenschapsgroepen worden betrokken bij het onderhoud en het behoud van de ruimte. Respect voor de openbare ruimte is geen vanzelfsprekendheid; het moet worden aangeleerd en gecontroleerd.
Het is frustrerend om te zien hoe een plek met zoveel potentieel verandert in een toonbeeld van onverantwoord gedrag. De Waterkant kan en moet een voorbeeld zijn van hoe Suriname trots kan zijn op zijn erfgoed. Maar daar is meer voor nodig dan mooie verlichting, straatmeubilair en barbecuekraampjes. Er is structuur, handhaving en vooral een cultuur van respect nodig.
Kortom, de Waterkant is een reflectie van hoe goed of slecht onze samenleving omgaat met gezamenlijke ruimte. Het risico is duidelijk: zonder actie verandert dit monumentale deel van Paramaribo in een vrije-ritszone voor slecht gedrag, waar chaos en wanorde de boventoon voeren. En dat zou een groot verlies zijn voor iedereen die deze plek juist wil koesteren.
Het is tijd dat de verantwoordelijken bij TCT, de beheersraad en de politie, hun verantwoordelijkheid nemen. De Waterkant moet een plek zijn waar bezoekers kunnen genieten, zonder zich te storen aan wanordelijk gedrag, zonder zich zorgen te maken over hun veiligheid of over het respect voor het erfgoed.
Het vergt slechts een combinatie van toezicht, handhaving en een beetje opvoeding. Want een openbare ruimte is pas echt van ons allemaal als we leren hoe we ermee om moeten gaan
The post OPVOEDING EN TOEZICHT ONTBREKEN AAN DE WATERKANT ..

...