Onzekerheid rond Cubaanse artsen en medicijnvoorziening blijft

De discussie over de inzet van Cubaanse artsen in Suriname blijft de gemoederen bezighouden. Terwijl de regering zegt dat de samenwerking noodzakelijk is om het tekort aan lokale artsen op te vangen, waarschuwen internationale partners voor mogelijke sancties. Tegelijkertijd groeit de onrust over de beschikbaarheid van medicijnen via het Bedrijf Geneesmiddelen Voorziening Suriname (BGVS).
Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Arbeid, André Misiekaba, zei eerder dat de herinzet van Cubaanse artsen bedoeld is om “de zorg dichter bij de burger te brengen, vooral in districten waar er een tekort aan huisartsen is”. Volgens hem worden de buitenlandse artsen “onder fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden ingezet en rechtstreeks betaald”. De minister reageerde daarmee op zorgen dat de samenwerking met Cuba onder internationale druk, zou komen te staan.
De Verenigde Staten beschouwen het systeem van Cubaanse artsen in buitenlandse dienst als een vorm van gedwongen arbeid. In Washington klinkt de waarschuwing, dat landen die met Cuba samenwerken het risico lopen op diplomatieke of economische sancties. Misiekaba ontkent dat Suriname in strijd handelt met mensenrechtenverdragen. “Suriname bepaalt zijn eigen beleid. We laten ons niet leiden door bedreigingen van buitenaf,” aldus Misiekaba.
Ondertussen groeit in eigen land de kritiek op de medicijnvoorziening. Apothekers melden dat leveringen van het Bedrijf Geneesmiddelen Voorziening Suriname (BGVS) onregelmatig zijn. Sommige medicijnen zijn tijdelijk niet verkrijgbaar, terwijl andere alleen tegen veel hogere prijzen kunnen worden geleverd. Een apotheker in Paramaribo sprak van “een aanhoudende onzekerheid over de voorraad”, en wees erop dat patiënten soms moeten uitwijken naar particuliere importeurs.
Minister Misiekaba erkende onlangs dat “de medicamentenvoorziening nog een grote uitdaging is”. Hij wil dat BGVS weer de marktleider wordt in de import en distributie van geneesmiddelen. “Het is belangrijk dat we stabiliteit brengen in de keten,” aldus Misiekaba. Volgens bronnen binnen de gezondheidssector speelt ook het betalingsverkeer met buitenlandse leveranciers een rol. Door valutaproblemen en openstaande schulden, zouden sommige bestellingen vertraagd zijn.
Analisten waarschuwen dat de combinatie van personele tekorten en medicijn schaarste, het zorgsysteem verder kan verzwakken. De inzet van extra artsen biedt op papier verlichting, maar zonder gegarandeerde beschikbaarheid van medicamenten, is de werking beperkt. “Een arts kan pas behandelen als de middelen er zijn,” zei een ziekenhuisdirecteur die anoniem wil blijven.
De situatie maakt pijnlijk duidelijk hoe kwetsbaar de Surinaamse gezondheidszorg is voor internationale druk en binnenlandse logistieke problemen. Terwijl de regering belooft dat zowel de inzet van Cubaanse artsen als de bevoorrading van BGVS zullen worden verbeterd, wachten patiënten intussen op tastbare resultaten.
De combinatie van een mogelijke toename van medisch personeel én een fragiele medicijnvoorziening schept een paradoxale situatie: meer capaciteit is welkom, maar als de fundamenten van beschikbaarheid en betaalbaarheid van medicijnen niet stevig zijn, blijft het effect op de werkvloer en voor de burgers beperkt. De komende maanden zullen cruciaal zijn voor beleidsvoering — en voor de vraag of de zorg daadwerkelijk dichterbij en betaalbaar voor de Surinaamse burger komt.
The post Onzekerheid rond Cubaanse artsen en medicijnvoorziening blijft ..

...