ONS WERELDERFGOED EN HISTORIE

We leven in een wereld vol verhalen, zichtbaar in oude gebouwen, verborgen in rituelen, voelbaar in tradities en tastbaar in landschappen. Alles om ons heen draagt sporen van wie we zijn geweest en welke weg we hebben afgelegd. Erfgoed is niet zomaar iets uit het verleden, het is de grond onder onze voeten, de herinnering die ons verbindt, de spiegel waarin we onszelf en elkaar kunnen herkennen. Toch lijkt het erop alsof een aantal mensen in onze samenleving, deze band met dat erfgoed loslaat. Terwijl we met grote snelheid voortbewegen, lijkt er steeds minder ruimte te zijn voor wat achter ons ligt. Moderne gebouwen vervangen historische panden, oude talen sterven uit, verhalen verdwijnen omdat niemand ze meer vertelt. In onze haast om vooruit te komen, vergeten we soms waarom we zijn waar we zijn.
Erfgoed gaat niet alleen over trots of schoonheid, het confronteert ons ook met pijn en ongemak. In landen als Suriname laat de geschiedenis diepe sporen na, van slavernij, koloniale overheersing en verzet. Het is verleidelijk om die hoofdstukken over te slaan, om alleen de heldendaden en architectuur te vieren. Maar juist de donkere bladzijden vragen om erkenning. Want alleen door het hele verhaal te kennen, kunnen we begrijpen hoe verleden, heden en toekomst met elkaar verweven zijn.
Internationaal erkend erfgoed, zoals de binnenstad van Paramaribo of het regenwoud in het binnenland, draagt het stempel van wereldbelang. Maar ook minder zichtbare vormen van erfgoed, zoals een dorpslied, een gebruik in de Marroncultuur of een Hindostaanse volksvertelling, zijn van onschatbare waarde. Ze maken ons tot wie we zijn, ook als ze niet in een museum hangen of op een lijst staan.
Erfgoedbehoud is geen taak die alleen bij overheden of instellingen ligt. Het begint bij bewustzijn, bij de erkenning dat wat oud is, niet waardeloos is. Elke gemeenschap, elk gezin zelfs, draagt kennis, gewoonten en herinneringen die beschermd en doorgegeven kunnen worden. Dat vraagt niet alleen om middelen, maar ook om aandacht en betrokkenheid. De evenementen die rondom monumenten draaien, genieten belangstelling onder een beperkte en selecte groep, ondanks dat de promotie en aanpak daarvan professioneel en met de nodige inzet gedaan worden.
Wie het verleden negeert, verliest richting. Onze geschiedenis is geen gewicht om mee te slepen, maar een kompas om de toekomst mee te navigeren. Als we erfgoed met zorg behandelen, geven we niet alleen erkenning aan wie ons voorgingen, maar bouwen we ook bruggen voor degenen die na ons komen. Oorlogen woeden tot op de dag van vandaag over het cultureel erfgoed in bijvoorbeeld Jeruzalem. Zorg voor erfgoed is zorg voor samenhang. Het is een keuze om betekenis te geven aan wie we zijn, in een wereld die steeds vluchtiger lijkt. Juist daarom is het bewaren, doorvertellen en begrijpen van onze historie geen luxe, maar een noodzaak.
The post ONS WERELDERFGOED EN HISTORIE ..

...