Negende wijziging Staatsschuldwet kamerbreed goedgekeurd

door

door Ivan Cairo

PARAMARIBO — De Nationale Assemblee (DNA) heeft dinsdag met algemene 36 stemmen voor de wijziging van de wet op de Staatsschuld gestemd. Het betrof een initiatiefwet van enkele coalitieleden. Deze aanpassing is inmiddels de negende sinds de wet in 2002 in werking trad.

De wijziging werd noodzakelijk omdat de regering het wettelijk vastgestelde leningenplafond opnieuw had overschreden. Volgens de wet mag de staatsschuld niet hoger zijn dan 60 procent van het bruto binnenlands product, maar in juli dit jaar bereikte de schuldratio al bijna 100 procent. Door de goedkeuring van de wijziging heeft de regering nu enige ademruimte om leningen aan te gaan om de periode tot 2028 te overbruggen, wanneer de olie-inkomsten naar verwachting substantieel zullen stijgen.

“Deze bepaling creëert een directe koppeling tussen de begrotingscyclus en het schuldbeheer en versterkt het toezicht van het parlement”Parlementsvoorzitter Ashwin Adhin

Begrotingsdiscipline

Hoewel de vooruitzichten voor 2028 hoopgevend zijn, waarschuwde mede-initiatiefnemer Jerrel Pawiroredjo (NPS) voor “gematigd optimisme”. “Dat ontslaat ons niet van de verplichting om strenge begrotingsdiscipline nu reeds te handhaven.”

Ook andere assembleeleden wezen op het belang van financiële discipline. Stanley Betterson (Abop): “We zitten allemaal te wachten op het sprookje van 2028. Daar het nog niet zo ver is, is het van belang dat de regering vasthoudt aan begrotingsdiscipline, wat de laatste jaren niet is gelukt.”

Asiskumar Gajadien (VHP) trok een vergelijking met de situatie in 2020, toen de regering-Santokhi de macht overnam van de regering-Bouterse. Ook toen was het schuldplafond overschreden en diende hij een initiatiefwet in om orde op zaken te stellen. Volgens hem was het voor de VHP-fractie “een morele plicht” van de oppositie om “de levensvatbaarheid van de regering te garanderen”. De fractieleider gaf aan dat de VHP, samen met andere partijen, heeft meegewerkt aan een “financieel infuus” voor de regering, maar ook hij drong aan op blijvende discipline.

Geen compromissen

Tijdens de beraadslagingen benadrukten verschillende parlementariërs dat het proces van constructief overleg ertoe heeft geleid dat alle fracties zich uiteindelijk achter de wijziging konden scharen. “Wanneer je naar elkaar luistert, ontstaat er wijsheid”, verklaarde Steven Reyme (A20).

Volgens hem hebben volksvertegenwoordigers laten zien dat samenwerking kan leiden tot wetgeving ten voordele van het land. Tegelijkertijd waarschuwde hij de regering dat het parlement zijn controlerende taak niet zal opgeven. “Daarover zullen geen compromissen worden gesloten.”

Vicepresident Gregory Rusland onderstreepte eveneens de gezamenlijke verantwoordelijkheid van regering en parlement bij het verbeteren van het financiële beheer. “De regering vraagt geen blanco cheque”, zei hij. “Parlementaire controle op het financieel beleid is noodzakelijk.”

Samen verantwoordelijk

Ronny Asabina (BEP) sprak van een verrassend soepel verloop van de beraadslaging. Hij had een “zware bevalling” verwacht, maar dat is het niet geworden, zei hij, verwijzend naar de “coöperatieve en partij overstijgende opstelling” van de leden. Toch waarschuwde hij dat de goedkeuring geen vrijbrief betekent voor de regering om zomaar geld te gaan lenen.

Parlementsvoorzitter Ashwin Adhin zei dat met de aanpassing de wet verder “geconsolideerd, gemoderniseerd en in balans gebracht is”. Hij wees erop dat toekomstige overschrijdingen van het leningenplafond slechts onder strikte voorwaarden mogen plaatsvinden, voorzien van een schuldstrategie en een jaarlijks door de minister van Financiën en Planning in te dienen staatsschuldenplan bij de begroting. “Deze bepaling creëert een directe koppeling tussen de begrotingscyclus en het schuldbeheer en versterkt het toezicht van het parlement”, aldus Adhin.

Tegelijkertijd merkte hij op dat de wet niet de oorzaak van de financiële problemen van de staat oplost, maar slechts een symptoom aanpakt. “Het probeert leningen te begrenzen, terwijl de werkelijke oplossing ligt in verhoging van de productie, export en inkomstenbasis.”

Tot slot verklaarde Rabin Parmessar (NDP), voorzitter van de commissie van rapporteurs, dat het parlement goed heeft geluisterd naar adviezen van daarbuiten. Tijdens en buiten het debat hebben partijen elkaar kunnen “verrijken met inzichten”. Daardoor is volgens hem consensus bereikt en is “een mooi product” tot stand gekomen.