Natievorming en dubbele nationaliteit

door

INGEZONDEN

President Simons zet in de onlangs gehouden jaarrede vol in op natievorming. In een land met op etnische leest gestoelde politieke partijen is dit een niet te benijden streven. Gelukkig is het districtenstelsel vervangen door het landelijk evenredigheidsstelsel. Dit neemt niet weg dat in sommige districten bijna overwegend één etniciteit woont.

Op districtsniveau zal er daarom geen verandering komen in het kiesgedrag van kiezers. In districten en ressorten wonen immers nog steeds overwegend dezelfde mensen en dus ook kiezers. Er is dus niets mis mee indien districts- en ressortraden een afspiegeling vormen van de mensen die er wonen.

“Onder nationalistische regeringen werd zelfs geëist dat diaspora Surinamers hun Nederlandse nationaliteit moesten opgeven om de Surinaamse te verkrijgen”

In The Challenges of Nation-Building and Nation-Branding in Multi-ethnic Suriname van Rosemarijn Hoefte & Wouter Veenendaal (2019) kan men online ook lezen voor welke uitdagingen Suriname in dit verband staat. Nation-branding wordt gezien als een aanvulling op natievorming. Met nation-branding wil men door het aantrekken van investeringen en bevorderen van toerisme bijdragen aan natievorming. Verscheidene perioden in ontwikkeling van de Surinaamse maatschappij en politiek passeren de revue.

Intussen is natievorming onmiskenbaar ook verbonden met de Toescheidingsovereenkomst inzake nationaliteiten tussen Nederland en Suriname bij de onafhankelijkheid in 1975. In artikel 5 kan men kort gezegd lezen in dit zogenoemde Diaspora artikel dat Surinamers die een Nederlandse nationaliteit hebben verkregen of behouden het recht hebben onvoorwaardelijk tot Suriname te worden toegelaten en daar in alle opzichten als Surinamer moeten worden behandeld.

Geen enkele regering heeft ooit hieraan gevolg gegeven. Diaspora Surinamers werden eerder gezien als melkkoe. Zij moeten visagelden betalen indien zij Suriname willen bezoeken. NDP voerde het document Personen van Surinaamse Afkomst (PSA) in. Onder nationalistische regeringen werd zelfs geëist dat diaspora Surinamers hun Nederlandse nationaliteit moesten opgeven om de Surinaamse te verkrijgen. De hoogste rechter in Nederland heeft hier echter een stokje voor getrokken. Alleen de Nederlandse wet bepaalt wie de Nederlandse nationaliteit kwijtraakt of niet.

Onder de regering Santhokhi konden Surinamers in de diaspora de Surinaamse nationaliteit verkrijgen indien zij bereid waren te investeren in Suriname. Blijkbaar was het de regering Santokhi ontgaan dat er nauwelijks een Surinamer in de diaspora te vinden is die niet al investeert in Suriname. Overmakingen van geld aan armlastige familie en vrienden, sturen van goederen, reizen met onze nationale carrier SLM, participeren in Staatsolie waarvan de aandelen alleen in buitenlandse valuta te verkrijgen zijn.

De huidige president van Suriname, Simons, vond toen zij nog geen president was dat toekenning van de Surinaamse nationaliteit aan de diaspora nogal wat haken en ogen heeft. Sommige nationalisten vinden zelfs dat deze Surinamers geen belasting hebben betaald in Suriname. Echter, iedereen die in Suriname heeft gewoond, was er belastingplichtig en indien kinderen van de diaspora geen belasting hebben betaald, kan er nog altijd belasting afgedragen zijn voor hun ouders omdat zij er gewerkt hebben voordat zij vertrokken naar het buitenland. Zij krijgen echter geen of nauwelijks een Surinaams overheidspensioen. Daardoor hebben zij ook bijgedragen aan het inkomen van gepensioneerde Surinamers in Suriname.

Surinamers die de Nederlandse nationaliteit hebben, kunnen de Surinaamse nationaliteit verkrijgen op grond van het ius soli, het territorialiteits- of geboortegrondbeginsel. Iedereen die in Suriname geboren is, verkrijgt de Surinaamse nationaliteit. Zij verliezen daardoor de Nederlands nationaliteit niet. Indien president Simons werkelijk het licht heeft gezien zou zij dus een wetsvoorstel kunnen indienen in De Nationale Assemblee tot toekenning van de Surinaamse nationaliteit aan de diaspora.

Rinaldo van Rhemen   

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.