MILJOENEN VOOR BUSSECTOR, MAAR WAAR BLIJFT DE KWALITEIT?

Elk jaar pompt het ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme maar liefst SRD 500 miljoen, in het openbaar busvervoer. Dat is bijna de helft van het volledige budget van het voormelde departement. Een bedrag van die omvang zou toch moeten leiden tot betrouwbaar, veilig en ordelijk vervoer voor de samenleving? Maar wie dagelijks afhankelijk is van de bus, weet: dat is lang niet altijd de realiteit.
Minister Raymond Landveld legde onlangs uit, hoe dat geld verdeeld wordt: SRD 270 miljoen gaat naar particuliere bussen en SRD 220 miljoen naar het Nationaal Vervoer Bedrijf. Hij zegt geen moeite te hebben met het betalen van dit bedrag, zolang de samenleving maar de service krijgt, die zij verdient. Daarin heeft hij volkomen gelijk. Want een subsidie dient nooit gratis of weggegooid geld te betreffen, het is belastinggeld. Het is geld van de samenleving. En dan mag die samenleving meer verwachten, dan het chaotische en ondoorzichtige systeem, dat al jaren voortduurt.
Een sector die jaarlijks een half miljard kost, kan niet blijven leunen op losse afspraken, een verouderde administratie en informele praktijken. Landveld zegt terecht dat er ordening nodig is. De herregistratie van busvergunninghouders is geen luxe, maar een noodzaak. Want hoe kan een overheid beleid voeren als zij niet eens zeker weet wie er legaal opereren, welke vergunningen geldig zijn en welke bussen überhaupt de weg op mogen?
De verhalen die de minister aanhaalt, bijvoorbeeld bussen die worden doorverkocht zonder vergunning, oude voertuigen die in nieuwe handen opnieuw een vergunning proberen te verkrijgen, laten zien dat de sector jarenlang nauwelijks controle heeft gekend. Dat is niet alleen inefficiënt, maar ook oneerlijk tegenover de samenleving, die betaalt voor een dienst, die steeds minder transparant en betrouwbaar is.
Digitalisering kan een grote stap vooruit betekenen. Een digitaal systeem waarin aanvragen, vergunningen en busspecifieke gegevens worden bijgehouden, maakt het niet alleen moeilijker om met vergunningen te schuiven, maar ook gemakkelijker voor burgers om te kunnen oordelen waar zij aan toe zijn. De sector heeft eindelijk baat bij een goed overzicht, controle en accountability, drie zaken die in het huidige model, vaak ontbreken. Het een goed echte probleem is niet dat de overheid veel geld uitgeeft aan busvervoer.
Het probleem is dat er te weinig garanties zijn, dat de samenleving waar krijgt voor haar geld. Zolang kwaliteit, veiligheid en betrouwbaarheid niet gegarandeerd zijn, blijft een subsidie van een half miljard, een investering zonder voldoende rendement. Minister Landveld heeft gelijk dat er orde op zaken moet worden gesteld. Maar ordening mag niet blijven hangen in voornemens en digitale plannen. De samenleving verdient een bussector die niet alleen gesubsidieerd wordt, maar ook goed functioneert.
The post MILJOENEN VOOR BUSSECTOR, MAAR WAAR BLIJFT DE KWALITEIT? ..