Meer oranje

door

ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Wanneer ‘hervorming’ in je naam niet langer van kracht is, dan moet er kennelijk veel worden hervormd. Als datgene, dat volgens je naam leidend moet zijn het niet meer is, dan ben je kennelijk ver afgedreven van waar je moet zijn of wilde zijn. Dat ervaren ze nu bij de VHP.

Na de verkiezingsuitslag werd al snel geroepen dat het roer moet worden omgegooid. Iets dat trouwens bij elke verliezende partij wordt geroepen. Dus zo uniek is de hervormingsroep binnen de VHP niet. De vraag is natuurlijk hoeveel daad wordt en hoeveel bij woord blijft. Immers, de geschiedenis van hervormende partijen leert dat het om een simpele windowdressing gaat.

“Besluitvorming wordt straks een meer hervormd proces dan gedacht”

Dat de recente uitslag Chan erg zwaar op de maag zit, wisten we al. Nu blijkt maar weer hoe zwaar. De man gaat zo ver dat hij zich wil ontdoen van de huidige naam. Rigoureuzer kan het niet. Gelet op de ogenschijnlijke koers die de man de afgelopen tijd voer, is het niet zo verwonderlijk dat hij een totaal nieuwe naam oppert. De huidige zou in afkorting nog steeds ietwat refereren naar een langer verleden.

Maar naamsverandering is gelijk aan trappen op de likdoorns van Asis. Wat maakt een naam uit als jijzelf niet verandert, redeneerde hij publiekelijk. Lood om oud ijzer, luidde zijn conclusie.

Opvallend is dat noch Chan, noch Asis precies aangaf wat er precies moet worden veranderd. Daarvoor moeten we negenduizend kilometer verder. In Nederland welteverstaan. Nog vóór ze hier goed op het ei hebben gezeten, is het in Nederland al uitgebroed. En wat een broedsel werd dat. Acht punten tellend. Helder!

Over een aantal zaken zal wel geen heisa ontstaan. Zoals versterking van de interne democratie, transparantere kandidaatstelling, met termijnen voor sleutelposities en ook vertegenwoordiging van jongeren en vrouwen in bestuurs- en adviesorganen.

Maar daar in Nederland willen ze ook dat bepaalde publieke functies onverenigbaar zouden moeten zijn met partijfuncties. Meer nog: ook stemrecht voor diaspora leden en formeel stemrecht op partijcongressen voor buitenlandse afdelingen.

De hervormingspartij heeft steeds een sterke band gehad met haar achterban in vooral Nederland. Meer dan welke partij dan ook. Bij elke verkiezing worden meerdere reizen naar dat land ondernomen met als doel vooral financiële ondersteuning. En nu willen ze daarvoor terugbetaald zien. Niet meer ondersteunen zonder zelf iets in de melk te brokkelen te hebben.

Dat zou, naast het stemrecht van personen en overzeese afdelingen, moeten worden verankerd in een diaspora commissie binnen het hoofdbestuur. En krijgt de powerplay die zich nu binnen de partij afspeelt, straks ook een internationale dimensie. Besluitvorming wordt straks een meer hervormd proces dan gedacht. En zou de partij meer oranje kunnen kleuren dan vermoedelijk gewild. Ziet u de bui al hangen?

roziegeur@gmail.com