Local content

door

SURINAME IS IN de ban van het fenomeen local content en de mogelijkheden die dat met zich meebrengt. Grote conferenties over energie, grote bedrijven die laten zien hoe gereed ze zijn voor de aanstormende olie- en gassector, netwerksessies om samenwerking te stimuleren. Kortom de zakenlieden maken zich gereed. Maar waartoe moet dat allemaal leiden? Is er een plan om te weten waarheen het land koerst?

Het eerste jaar dat offshore commercieel aantrekkelijke olievondsten werden gevonden, was in 2020 in block 58, nu bekend als Granmorgu. Het is nu vijf jaar later en er is nog steeds geen strategie bedacht over hoe deze ontwikkeling ter hand moet worden genomen.

Als de overheid uit zichzelf niets doet, moet de bevolking als grootste belanghebbende actie opeisen

In een interview met journalist Arick Wierson van Newsweek liet president Jennifer Geerlings-Simons weten dat de olie- engassector zodanig moet worden ontwikkeld dat het de hele gemeenschap ten goede moet komen. Maar op geen enkele manier – ook in haar jaarrede niet – heeft de president een tipje van de sluier gelicht over de vraag hoe daarvoor te zorgen.

Ze had het over de Suriname National Training Authority, die nu eindelijk van de grond moet komen. Deze autoriteit is al langer dan tien jaar in de planning, maar functioneert nog steeds niet vanwege gekissebis over het invullen van bestuursfuncties. Dus daar is nog niets aan het gebeuren, terwijl beroepsopleidingen zitten te springen om te standaardiseren naar het standaardenmodel van het Caribisch Gebied.

Dit en meerdere initiatieven die geen beleidsresultaat opleveren maken dat gewone burgers mismoedig raken en de strijd willen opgeven. Het blijft voor hen een ver-van-mijn-bedshow en ze denken als de regering het niet aanstuurt wat ga ik kunnen doen? In deze is het belangrijk dat burgers beseffen dat het wel hun zaak is, want de ontwikkelingen komen goedschiks of kwaadschiks. Dus als de overheid uit zichzelf niets doet, moet de bevolking als grootste belanghebbende actie opeisen.

Het is van belang om ook naar andere landen te kijken waar de inkomsten uit de olie- en gassector wel voor de ontwikkeling van de gemeenschap zijn ingezet. In veel van die landen is te zien dat de overheid wel heeft geluisterd naar de civil society, zoals het maatschappelijke middenveld in het Engels wordt genoemd. Maar dat is gekomen doordat het zich heeft gebundeld in pressiegroepen om dingen gedaan te krijgen.

Wanneer gaat Suriname beseffen dat het de ultieme beleving van democratie is wanneer groepen zich bundelen en verandering opeisen. Ook in de grote wereld komt verandering zelden van goedhartige politici. Het komt van mensen die willen opstaan voor wat ze geloven, zich bundelen en hun overheid bevragen en hun ruimte daartoe opeisen.

De enige die ooit succesvol werd van het stilzitten is een kip, want dan kwamen de eieren in haar nest goed uit. Maar voor Suriname kan dit wel eens de laatste kans zijn om echt vooruit te gaan. Doe mee en eis uw plek op in de discussie, want niemand gaat het voor u doen.