Kinderhuis Saron 115 jaar: ‘Zonder Gods voorzienigheid zouden we nooit zo lang bestaan’

door

“Ik vind het heel belangrijk wat Kinderhuis Saron heeft laten zien. Het is begonnen met subsidie van de overheid, maar ik zie ze niet voorkomen op de lijst. Dat betekent dat ze niet afhankelijk zijn gebleven van subsidie. We hebben organisaties als deze nodig om hun ervaring te delen met andere tehuizen of opvanginstellingen: hoe redden zij het wel?” Met deze woorden benadrukte minister Diana Pokie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting de betekenis van het 115-jarig bestaan van stichting Kinderhuis Saron der Evangelische Broedergemeente Suriname (EBGS) en de voorbeeldfunctie die het in de gemeenschap vervult. Het jubileum werd zaterdag herdacht met een dankdienst. Op 4 oktober wordt een reünie gehouden.

Tekst en beeld Audry Wajwakana

Voor de EBGS is 2025 een bijzonder jaar. Niet alleen bestaat het kinderhuis 115 jaar, op 20 december zal het 290 jaar zijn dat de gemeente met zendingswerk begon. Daarnaast worden verschillende jubilea herdacht van gemeenten en instellingen die al decennialang een pijler vormen binnen kerk en samenleving. De gemeente Saron bestaat op 30 september 125 jaar, de Akselschool die naast het kinderhuis staat, bestaat op 29 september 95 jaar en de gemeente in Groningen in district Saramacca vierde op 28 september haar eerste lustrum.

“Als je ’s morgens vroeg met God hebt gesproken, is het bijna onmogelijk om negatief bezig te zijn” Oud-pupil Wesley Rozenhout

De aanwezigen bij de herdenking brachten een toost uit. Een medewerker van Grassalco overhandigde aan de voorzitter van stichting Kinderhuis Saron, Centhia Rozenblad, een enveloppe met inhoud. Pokie kondigde aan dat alle kinderen van het tehuis in het kader van het tassenproject van het ministerie een schooltas met inhoud zullen ontvangen voor het nieuwe schooljaar.

Oorsprong van de naam

Onderdeel van de jubileumviering van het kinderhuis waren toespraken waarin de betekenis van zowel het tehuis als de rol van de EBGS voor de samenleving werden belicht. Marcel Leune, manager van het kinderhuis, nam de aanwezigen mee door de geschiedenis.

Kinderhuis Saron werd tien jaar na het stichten van de gemeente Saron geopend, oorspronkelijk om wees- en verwaarloosde kinderen op te vangen en om christelijke opvang en vorming te bieden. Tegenwoordig vangt het kinderhuis kinderen van diverse achtergronden op. De geschiedenis is in een boekje vastgelegd die te koop is.

Rozenblad stond stil bij de betekenis van de naam. Deze verwijst onder meer naar de vruchtbare kustvlakte in Israël en de ‘Roos van Saron’, symbool voor schoonheid, liefde en navolging van Christus. “Als we dat allemaal weten en horen, dan rust er een extra grote verantwoordelijkheid op ons”, zei ze.

Rozenblad vertelde hoe ze het voorzitterschap aannam zonder precies te weten wat haar te wachten stond. “Heel belangrijk is, om als je een opdracht krijgt, er volledig mee bezig te zijn. We voelen ons erg verantwoordelijk en we worden elke dag opnieuw geïnspireerd. Vandaag is een dag van dankbaarheid”, aldus Rozenblad.

Armand Mingoen, voorzitter van de internaatcommissie, herinnerde eraan dat de kinderhuizen vanuit diaconale nood zijn ontstaan. Tijdens de Spaanse griep bood de kerk opvang aan wezen en kwetsbare kinderen. Kinderhuis Saron is de oudste instelling (115 jaar), gevolgd door Sukh Dhaam (109) en Leliëndaal (107).

De kinderhuizen legden de basis voor de ontwikkeling van internaten, die kinderen de kans boden vervolgonderwijs te volgen in de stad. “Zonder Gods voorzienigheid zouden we nooit zo lang hebben bestaan”, zei Mingoen. Hij wees op één van de grootste uitdagingen vandaag de dag: tekort aan toegewijde medewerkers.

Hart en ziel meegegeven

Wesley Rozenhout, directeur van Grassalco, blikte terug op zijn jeugd, waarin de EBGS hem vormde, zowel geestelijk als disciplinair. Zo heeft hij kunnen studeren en doelen mogen stellen in het leven. “Ik heb geleerd eerst bij God te gaan, voordat je start met arbeid of met wat je ook van plan bent te doen. Als je ’s morgens vroeg met God hebt gesproken, is het bijna onmogelijk om negatief bezig te zijn”, zei hij. Tegenwoordig ondersteunt hij de EBGS als donateur.

Namens het directoraat Cultuur benadrukte beleidsmedewerker Sabrina Bronne dat cultuur meer is dan dans of kunst. “Cultuur is ook geestelijk voedsel. Het gaat om waarden, normen en geloofsovertuiging die ons karakter vormen en ons in staat stellen te groeien.” Ze verwees naar generaties medewerkers en pleegouders die met beperkte middelen, maar met vaste overtuiging, kinderen een thuis boden.

Enrique Ralim, directeur van het ministerie van Jeugdontwikkeling en Sport, noemde instellingen als Kinderhuis Saron “een bron van stabiliteit in een wereld die voortdurend verandert”. Hij benadrukte dat opvoeding bepalend is voor de toekomst van het land. “U heeft niet alleen een dak boven hun hoofd geboden, maar ook een hart en een ziel meegegeven. Uw inzet heeft levens veranderd en toekomsten geopend”, zei hij.

Overheid

Pokie, die de reeks toespraken afsloot, stond stil bij de rol van de overheid en de samenleving. “Het sociaal-maatschappelijke werk is staatszorg, maar in de praktijk merken we dat de overheid het alleen niet aankan. Vandaar dat ik bijzonder dankbaar ben voor zij die zich geroepen voelen om deze zorg te helpen dragen.”

De minister reflecteerde ook op de hedendaagse opvoedingsproblematiek, waar kinderen meer hun tijd doorbrengen op het internet dan dat hun ouders hen opvoeden. Volgens Pokie moeten overheid, kerken en gezinnen samen nadenken over hoe traditionele Surinaamse opvoedingswaarden, zoals de vroegere sociale controle, kunnen worden gecombineerd met de realiteit van moderne technologie. “Opvoeding is meer dan een broodje op tafel. Vroeger waren het de buurt, de kerk en de school die mee vormgaven. Nu moeten we als samenleving opnieuw nadenken hoe we die balans vinden. Instellingen zoals Kinderhuis Saron spelen daarin een cruciale rol”, aldus de bewindsvrouw.