ROZENGEUR / Gerold Rozenblad
‘Kalaka no habi leti na fowru mofo’ luidt een bekend Surinaams gezegde. Oftewel: als je klein en of zwak bent, heb je weinig in de melk te brokkelen. Enkele weken terug wees ik er al op dat we in een precaire situatie zitten en die is, helaas, alleen maar erger geworden. Gelukkig zien steeds meer mensen het in en, ook gelukkig, laten ze hun stem horen. Maar zal het gehoord worden, is de grote vraag.
Immers, Donald Trump huist duizenden kilometers verder en hij heeft getoond ook geen luisterend oor te hebben wanneer kritiek van dichterbij huis komt. En straks moeten wij aankijken tegen een enorm oorlogsschip. Een gevaarte zo groot dat het bijna lid van de Caricom kan worden. Dat beest wordt nu op ons afgestuurd.
“Ik zie Tante Jenny niet op een podium klimmen en Trump met naam en toenaam een gevaarlijke gek noemen”
Ondertussen is het steeds meer duidelijk dat het Trump niet gaat om drugsbestrijding. Het gaat om Maduro. Misschien niet eens om hem, maar wel om de olie die het land rijkelijk heeft. Terwijl Trump aan de ene kant bluft hoeveel oorlogen hij heeft beëindigd en zich inzet om meer te beëindigen, dreigt hij aan de andere kant met oorlog.
En wij, wij die dachten te leven in de zone van vrede, houden ons hart vast. Het is in feite kiezen tussen twee kwaden. Aan de ene kant worden we al overspoeld door Venezolanen die hun land ontvluchten vanwege de slechte economische toestand, maar Maduro gewapenderhand afzetten, zal de influx alleen maar vergroten. In een omvang die zelfs onze ergste nachtmerries te boven zal gaan.
En iedereen slaat aan het waarschuwen. Ben je groot als Colombia en Venezuela dan laat de president hard zijn stem horen. Ben je klein als ons Caribisch Gebied, dan komen er bleke verklaringen die rekening moeten houden met het feit dat je Trump ook niet op zijn likdoorns moet trappen. Of een verklaring van ex-premiers en ook maatschappelijke groeperingen, zoals recent is gebeurd.
Ik zie Tante Jenny niet op een podium klimmen en Trump met naam en toenaam een gevaarlijke gek noemen. We worden zo vergast op één of andere strafmaatregel. En die wil je niet aan je broek. Wat dat betreft is de Barbadiaanse premier Mia Mottley van alle zittende regeringsleiders nog het verst gegaan zaterdag. En toch was er terughoudendheid.
Wat kan je meer doen? Ik denk dat elke regering in het geniep bezig is na te gaan hoe om te gaan met de influx van vluchtelingen, mocht het zo ver komen. Want van Trump hoeven we, wanneer hij de ellende heeft aangericht, niets te verwachten. Die zal zich met hanentrots slechts richten op hoeveel drugs hij uit zijn land heeft gehouden dan wel hoe hij de regio van een dictator heeft bevrijd.
Op de blaren van zijn succes zullen wij moeten zitten. Zelfs dan zullen we hem slechts gedekt kunnen verwensen in de vrees zelfs dan als een kakkerlak te worden vertrapt.
roziegeur@gmail.com
- Bescherm onze cassave: Geen paniek, wel gezamenlijke waakza…..
- UN80-week: Suriname en UNICEF versterken samenwerking voor …..
- SAO-themadag benadrukt belang van mentale gezondheid bij jo…..
- DNA-lid Doorson hoort grieven aan van KBS in Coronie..
- Gewapende bende overvalt pension aan Chatterpalweg..
- Derde seizoen Suriname Major League van start: ‘We zijn op …..
- Grondenrechtenvraagstuk – een nieuwe toekomst voor Para en …..
- President Simons opent Radisson Hotel: nieuwe impuls voor t…..
- Noersalim: ‘De staatsboerderij werd weggegeven’..
- Minister Misiekaba gelooft in potentie Streekziekenhuis Mar…..
- Organisaties eisen ontslag van procureur-generaal wegens ve…..
- Nederlandse vrijmetselaarsloge wil Surinaams onderwijs help…..
- Nieuwe lichting strategisch legerkader klaar voor hoogste f…..
- Herasfaltering Waterkant: heel weekend wegomlegging..
- Defensie bouwt eigen kennisbasis op..
- Minister Bee: “Uitbetaling van voedingsgelden DNV’ers heeft…..
- Monorath: ´Ook bij JusPol ontbreken basisvoorzieningen’..
- BBS’ers ingezet voor strengere controle te Waterkant..
- Brand Charlesburg nog niet onder controle; omwonenden klage…..