JAARREDE NIET UITVOERBAAR

door

De volgende stap in het debuutjaar van President Simons is na een warm onthaal in New York bij de Verenigde Naties haar eerste jaarrede. Van een noot over de breedte van het draagvlak van de geformeerde regering, volgde een dissonant over de erfenis van vijf jaren Santokhi: blacklistings, meervoudige crises en honderden presidentiële commissies. De stip aan de horizon voor Simons is wat zij noemt een ‘duurzame welzijnsorganisatie’.
Uit de woorden halen we al vrij gauw wat dat in haar linksleunende visie in werkelijkheid is: een verzorgingsstaat en een massieve overheid. Geen wonder dat eerder al een dikke streep ging door zowel het privatiseren van staatsbedrijven als door de verkoop van het bestand aan overheidsgebouwen. De nadruk lag in de speech voornamelijk op gelijkheid en geen moment op vrijheid.
Voor een stukje revisionisme was alle ruimte. Over de economie onder Santokhi, internationaal door het IMF, de ratingbureaus en de ontwikkelingspartners als positief beoordeeld zei Simons: ‘De huidige Regering, meneer de Voorzitter, heeft dus een primair saldo aangetroffen
in dezelfde orde van grootte als in 2020, met het grote verschil dat de sociale en economische sectoren en diensten ernstig achteruit zijn gegaan.’
Een uitwerking van Adhin’s argument tijdens de campagne: front regeringen zeggen dat ze de financiële puinhoop opruimen, maar ndp regeringen ruimen de sociale rommel op, volgens eerst Adhin en nu Simons.
Voor wat betreft de NRA, vatte de President de koe bij de horens. Ook een actief Constitutioneel Hof werd toegezegd, evenals een derde instituut voor cassatierechtspraak, een initiatief waar Mr. Serena Essed recent een lans voor gebroken heeft. E-government wordt voortgezet, alhoewel de trekker daarvan recent thuis werd gezet. En de gewapende machten werden vrijwel in één noemer genoemd onder ‘veiligheid’.
De sociale visie en het gebrek aan bereidheid of een visie op hervormingen, waren voelbaar in de paragraaf over de zorg. Die komt vrijwel neer op investeringen en herinvesteringen, zonder herkomst van kosten duidelijk te maken. Hoewel de noodzaak voor een hervorming van het systeem – net als bij de verkiezingen – benoemd wordt, is er weinig concreet over gezegd. Hetzelfde geldt voor hervorming van het onderwijs.
Ook hier had de President het over ‘fors investeren’, bijvoorbeeld in gebouwen, zonder te zeggen waar de middelen vandaan moeten komen.
De anti-corruptie paragraaf was recht door zee en doordrongen van de juiste middelen, waarvoor nauwelijks nieuwe wetgeving nodig zal zijn. Een zoethoudertje richting DOE en PRO die via het A20 vehikel, onderdeel zijn van de regering. Met name DOE, de sponsoren van de bestaande anti-corruptie wetgeving, hebben onder de vorige NDP regering reeds ervaring met zoethoudertjes. Desondanks lopen de vertegenwoordigers van die combinatie trots als pauwen rond met hun regeer deelname en met deze mooie woordjes van de President.
De visie op mijnbouw, kon ook haast niet socialistischer. Veel van wat de President te zeggen had, zit aan de ‘binnenhaal’ zijde voor de overheid, de kostenzijde voor multinationals en ondernemingen en niet in de sfeer van gezamenlijke ontwikkeling en partnerschap.
Afgewogen komen we tot de slotsom, dat Simons, zoals gedurende haar gehele carrière, effectief heeft weten te communiceren wat haar wereldbeeld en haar Suriname visie is. Dat is een visie die zich uitzonderlijk goed leent, voor het warm laten voelen van een brede onderlaag, maar wel steeds groter wordende schulden tot gevolg heeft. Zij was krachtiger en aanmerkelijk korter in haar boodschap, dan haar voorganger. Santokhi heeft in geen enkele rede een coherente visie kunnen vinden, omdat het hem aan een politieke ideologie ontbrak. De eeuwige gelegenheidsstreber, moest leunen op wat de pen van Ramdin (en later de stem van artificial intelligence) aan te reiken had. Wat dat betreft vereiste het luisteren naar Simons minder inspanning en kreeg zij als reactie ook meer bijval. Haar boodschap was niet polariserend en niet venijnig beschuldigend of verwijtend. Op momenten, was het zelfs hoopvol en verbindend.
Wat het niet was en niet is, is uitvoerbaar. In ieder geval niet, zonder middelen, waarvan de bron en de herkomst, in ieder geval voor het komend dienstjaar, nergens vermeld zijn. De reden dat wij in Suriname geen verzorgingsstaat hebben, is omdat wij nooit genoeg aan onze vele zegeningen verdiend hebben, om het ons te kunnen veroorloven. Simons is niet de eerste om in het vooruitzicht te stellen, dat een ‘welzijnsorganisatie’ een mooi land kan maken van Suriname. Het is de duurzame haalbaarheid en betaalbaarheid daarvan, die eerdere leiders niet hebben kunnen realiseren en waarvoor Simons, in ieder geval in deze rede, nog geen recept prijsgeeft.
The post JAARREDE NIET UITVOERBAAR ..