INZET GEPENSIONEERDEN

Wereldwijd kennen economen de gevoelige rekensom van pensioenen. Er vanuit gaande dat de waarde van wat opzijgezet wordt hetzelfde blijft, moet een werkend persoon dertig jaar lang één werkdag of één werkweek sparen, om tien jaren pensioen te kunnen betalen. Als de levensverwachting 70 is, kun je dus prima met 60 stoppen, volgens dit plaatje. Natuurlijk brengt de werkelijkheid harde en pijnlijke termieten, die fantasie doorboren, terwijl u werkt. Uw levensverwachting is niet meer 70, maar rond de 75. U zult dus met dertig werkzame jaren niet meer één derde, maar de helft van dat aantal jaren aan pensioen moeten financieren. Wat prangender is: de waarde van waar u voor werkt, begint te verdampen vanaf het moment dat het in uw pensioenfonds belandt. De akelige algebra houdt daar niet op.
Want uw pensioen neemt niet vijftien gelijke hapjes uit uw opgespaarde hoopje. Nee, uw pensioen hapt met gulzige schrokken, omdat het emmertje waarmee u afsluit, niet gelijk is aan het lepeltje waarmee u begon. Aan het begin van uw loopbaan verdient u het minst en aan het eind het meest, maar uw pensioen is gebaseerd op wat u als laatste verdiend heeft. Nu hebben de jongens en meisjes, die met eerlijke harten en goede bedoelingen ons land regeren, lang geleden wat bedacht. Namelijk, in plaats van een hoopje per werkend persoon op te bouwen of per generatie aan werkenden, spaart iedereen op dezelfde hoop en krijgt iedereen pensioen uit dezelfde hoop. En betalen de werkenden nu veel meer mee aan de werkenden van toen, oftewel de gepensioneerden van nu. Dat kan een tijdje goed gaan.
Als werkende mensen kindjes krijgen met werkende mensen. Als de werklozen fokken als konijnen en de werkende personen minder dan drie kinderen gemiddeld krijgen en de gepensioneerden uit gezinnen van vijf tot zeven broers en zusters komen, is er een nieuw gat waaruit de pensioenmiddelen weglekken.
Het was ooit een hartverscheurend beeld om iemand met versleten knieën naar een tafeltje met zuurgoed, gekonfijt fruit en emmers koekjes te zien lopen, maar die persoon was met de gezondheidszorg van toen, misschien nog net de zestig voorbij. Zestigers van nu hebben een datingsite op hun smartphone en kopen beltegoed voor schatjes die ze afzetten op IMEAO en AdeKUS. En dat kan in veel gevallen nog makkelijk twintig jaar verder.
Het vroegtijdig verlaten van het arbeidsproces, terwijl men nog in de langer strekkende wandel des levens is, is aan de ene kant niet te financieren en aan de andere kant, qua economische inzetbaarheid, onverstandig. Qua opleiding, ervaring en beschikbare tijd, zijn formeel pensioengerechtigden de meest slagvaardige, minst temperamentvolle, meest ervaren, meest productieve en hoogst opgeleide bevolkingslaag om uit te rekruteren. Men heeft normen en waarden, weet exact wie men is, waar men voor staat, en heeft wijsheid en betrouwbaarheid die niet aangeleerd hoeven te worden.
De inzet van deze groep om de nijpende tekorten in onder meer het onderwijs en de gezondheidszorg te dekken, verdient de volle goedkeuring en ondersteuning van ons als maatschappij. Maar het is ook een startpunt voor de discussie over een rationeel pensioenstelsel met een beter gepaste leeftijd en flexibele voordelen, voor degenen die zich rond hun zestigste levensjaar nog energiek genoeg voelen om hun bijdrage langer te leveren.
The post INZET GEPENSIONEERDEN ..

...