Integriteit gezocht

door

SERIEUS!? / Ivan Cairo

Vrijdagmiddag, klokslag half drie. Terwijl de meesten al droomden van koude Parbo en warme nasi of een weekendje Colakreek, schoof Malty haar ontslagbrief over het bureau van de minister van Financiën en Planning. Geen drama, geen persconferentie, geen traan op tv. Gewoon: ‘ik ben weg’. De reden? Officieel: geen. Officieus: principes. En laat dat nou net iets zijn waar je in sommige bestuurskringen vreemd van opkijkt.

Malty zou naar verluidt geen zin hebben om, in het kader van haar functie als administrateur-generaal bij het Bureau voor de Staatsschuld, koffie te moeten drinken met figuren die een strafblad rijker zijn dan een cv. Terecht. Want wie wil er nou vergaderen met iemand die eerder bekend stond in de rechtbank dan in de boekhouding of vanwege degelijk en integer juridisch advies?

“Misschien is het nu een mooi moment om eens kritisch te kijken naar de reden waaróm iemand met integriteit het schip verlaat”

Maar goed, in sommige kringen zijn zulke figuren tegenwoordig ‘adviseur’. Je weet wel, die mysterieuze types die soms officieel nooit op de loonlijst staan, maar wel bij elke belangrijke bespreking net iets te comfortabel op de eerste rij zitten.

Minister Adelien is not amused. Niet omdat Malty weggaat – mensen komen en gaan – maar omdat ze het zó heeft gedaan. Zomaar, op eigen houtje, zonder het eerst even te appen. En dat ze de reden aan anderen heeft verteld vóór zij – Adelien – het wist. Dat vindt ze “onfatsoenlijk.” Alsof Malty met een grote bel op het ministerie had moeten roepen: “Hallo allemaal, ik vertrek principieel, want ik wil niet met boeven werken!” Malty had duidelijk ook geen trek in een wazige en ronduit walgelijke ‘ontheffing vanwege gewijzigde beleidsinzichten’, waar nieuwe regeringen na hun aantreden naar alle kanten mee slaan.

Maar laten we het even nuchter bekijken. Malty is niet verplicht haar morele buikpijn in drievoud in te dienen. Zolang ze zich aan haar opzegtermijn houdt, mocht die er zijn in haar arbeidscontract, mag ze gerust in stilte haar zielenrust beschermen. En als iemand nog principes over heeft in dit bestuurlijke landschap, zou ik zeggen: ‘koester die mens’. Zet haar op sterk water. Of in de eregalerij van ‘Ambtenaren met een Ruggengraat’.

De echte vraag is: ‘wie volgt haar op?’ En nog belangrijker: ‘durft die persoon ook ‘nee’ te zeggen als de volgende ‘adviseur’ met een discutabel verleden zich aanmeldt?’

Adelien mag best balen, dat begrijp ik. Maar misschien is het nu een mooi moment om in plaats van te mopperen op de manier van vertrek, eens kritisch te kijken naar de reden waaróm iemand met integriteit het schip verlaat. Want als dat geen alarmbel is, dan weet ik het ook niet meer.

ivancairo@yahoo.com