Hougan en fotograaf Woosler Delisfort wil beeldvorming rond Vodou veranderen

door

De Haïtiaans-Amerikaanse Vodou-priester (Hougan), visueel antropoloog, filmmaker en fotograaf Woosler Delisfort vertelt in een gesprek met Suriname suriname dat hij met zijn presentatie in de Readytex Art Gallery wil bijdragen aan een positievere perceptie van Vodou wereldwijd. Delisfort werd in de Verenigde Staten geboren als kind van Haïtiaanse ouders.
Vijftien jaar geleden begon zijn reis als fotograaf, maar ook als beoefenaar van Vodou. Zijn liefde voor fotografie leidde hem uiteindelijk naar wat hij zijn “werkelijke roeping” noemt: het priesterschap binnen de Vodou-traditie. Zes maanden geleden werd hij officieel ingewijd als Hougan, na een proces van jarenlange studie, spirituele rituelen en fotografische documentatie.
“Ik probeer via mijn lens de schoonheid van mijn geloof vast te leggen,” zegt Delisfort. De foto’s die tijdens de presentatie te zien waren, zijn allemaal gemaakt in Miami. Toch gaat zijn werk verder dan Vodou alleen. Hij legt ook andere spirituele praktijken vast, zoals Santería, Hoodoo en Ifá, waarbij hij de nadruk legt op de ervaring en de emoties die deze rituelen oproepen.
Delisfort heeft de wereld rondgereisd om zijn kennis van Afrikaanse spiritualiteit te verdiepen. In Suriname bezocht hij onder andere het dorp Dahomey, waar hij in contact kwam met de lokale gemeenschap. Volgens hem gaat het niet enkel om het maken van beelden, maar om het begrijpen en voelen van de rituelen die hij vastlegt.
“Bij het fotograferen is grijpen naar mijn camera niet het eerste wat ik doe,” legt hij uit. “Ik neem eerst actief deel aan de rituelen om het juiste gevoel te kunnen vatten.” Een belangrijk doel van zijn werk is het rechtzetten van het negatieve beeld dat volgens hem decennialang door Hollywood en de westerse media is gecreëerd.
“Vodou is mooi. Niet alleen vanwege de beelden die ik maak, maar ook door de ervaringen die ik onderweg heb opgedaan. Er is niets kwaadaardigs aan Afrikaanse spiritualiteit. Dat is een wijdverspreid misverstand,” benadrukt hij.
Delisfort onderstreept het belang van zelfrepresentatie: verhalen moeten zoveel mogelijk door de gemeenschappen zelf worden verteld en gedocumenteerd. Zijn werk omvat daarom meer dan fotografie; ook korte documentaires, audio-interviews en andere vormen van storytelling maken deel uit van zijn missie.
Hoewel hij geen bezwaar heeft tegen buitenstaanders die zich verdiepen in Afrikaanse spiritualiteit, vindt hij dat mensen van Afrikaanse afkomst deze verhalen het beste kunnen vertellen — vanuit hun eigen perspectief.
“Ik voelde me overal thuis, ook hier in Suriname,” besluit hij. “De taal is het enige verschil. De spirituele beleving is universeel.”