De president heeft in haar eerste jaarrede geen illusies gepresenteerd, maar heeft ons duidelijk gemaakt, dat de komende drie jaren moeilijk worden. President Simons schetste een eerlijk en nuchter beeld van de sociaal-economische situatie waarin Suriname verkeert. Inflatie, koopkrachtverlies en een fragiele economie, blijven ons parten spelen. Natuurlijk is het goed dat de regering maatregelen neemt om de inflatie te beteugelen en de koopkracht van burgers enigszins te ondersteunen. Maar het is de vraag, of dat voldoende zal zijn om de al jarenlange voelbare druk bij gezinnen en werkenden, werkelijk te kunnen verlichten.
Natuurlijk kunnen we niet blijven leven van een bepaald type inkomen of eeuwig afhankelijk blijven van mijnbouwinkomsten. Al jaren wordt er geroepen dat landbouw, toerisme en het MKB, de motoren van de nieuwe economie moeten worden. Toch vragen wij ons af, waarom het maar niet lukt die omslag te maken? Waarom zijn eerdere beloften steeds blijven steken in beleidsstukken, en plannen zonder dat er echt verandering voelbaar is geworden in ons dagelijks leven?
De president benadrukte in haar jaarrede, dat herstel mogelijk is als overheid, parlement, bedrijfsleven en samenleving samenwerken. Maar ondertussen blijft de burger zich afvragen:wanneer er nu echt verlichting komt? Sinds 2015 leven veel Surinamers met een gevoel van armoede en verdere verpaupering. Telkens wordt gevraagd om geduld, om offers, om “stalen zenuwen.” Maar offers brengen alleen heeft weinig zin en is frustrerend als de resultaten steeds uitblijven. De harde realiteit is, dat bezuinigingen en inleveren opnieuw aan de orde zullen zijn. Dat klinkt voor velen als een herhaling. Het vertrouwen dat offers ook daadwerkelijk tot verbetering leiden, wordt steeds minder. En daar ligt de grootste uitdaging van deze regering. De regering moet niet alleen beleid maken en wetten aannemen, maar eindelijk zichtbaar resultaten boeken. Want burgers hebben recht op meer dan overleven. Ze hebben recht op ademruimte, op perspectief en uiteindelijk ook op die “vette jaren” die telkens worden beloofd, maar tot nu toe een utopie gebleken. Zolang dat perspectief uitblijft, blijft de vraag hoe zuur kan azijn nog worden?
The post HOE LANG NOG ..
- Column: Meer dan plicht: de kracht van trots en toewijding..
- Minister Noersalim bemiddelt in padieprijs spanningen in Ni…..
- Winkelier zet veelpleger vast dankzij camerabeelden..
- Afreximbank informeert Simons over miljardeninvesteringen i…..
- Rondje schoolinkopen: Ouders vestigen hoop op nieuwe regeri…..
- Minister Pokie: “Versterking nodig om subsidies en opvang b…..
- 28 politieambtenaren nemen deel aan Korpsweek Curaçao..
- Wereld Hart Dag: Laat elke hartslag tellen..
- Column: Borrelpraat no. 891..
- Verbroederingspolitiek was meer gericht op politieke samenw…..
- Nieuwe start voor Cebuma: modernisering en betere werkplekk…..
- Suriname neemt deel aan wereldwijde Bharatloop..
- Tienermeisje vermist: politie doet dringend beroep op samen…..
- Voorzorgsmaatregelen bij extreme hitte “ Let’s Beat the Hea…..
- Carmen ‘Sisa Carry’ Misiedjan brengt debuutsingle uit met h…..
- Gemaskerde mannen beroven gepensioneerde in eigen woning..
- Jaarrede 2025: Tussen reflectie en urgentie..
- Bouva benadrukt klimaatrecht en samenwerking tijdens VN-top..
- Minister Bouva pleit bij VN voor hervorming Veiligheidsraad…..
- “Splitting” De omkering van haat en liefde..
- Trump optimistisch over vredesdeal in Midden-Oosten..