De president heeft in haar eerste jaarrede geen illusies gepresenteerd, maar heeft ons duidelijk gemaakt, dat de komende drie jaren moeilijk worden. President Simons schetste een eerlijk en nuchter beeld van de sociaal-economische situatie waarin Suriname verkeert. Inflatie, koopkrachtverlies en een fragiele economie, blijven ons parten spelen. Natuurlijk is het goed dat de regering maatregelen neemt om de inflatie te beteugelen en de koopkracht van burgers enigszins te ondersteunen. Maar het is de vraag, of dat voldoende zal zijn om de al jarenlange voelbare druk bij gezinnen en werkenden, werkelijk te kunnen verlichten.
Natuurlijk kunnen we niet blijven leven van een bepaald type inkomen of eeuwig afhankelijk blijven van mijnbouwinkomsten. Al jaren wordt er geroepen dat landbouw, toerisme en het MKB, de motoren van de nieuwe economie moeten worden. Toch vragen wij ons af, waarom het maar niet lukt die omslag te maken? Waarom zijn eerdere beloften steeds blijven steken in beleidsstukken, en plannen zonder dat er echt verandering voelbaar is geworden in ons dagelijks leven?
De president benadrukte in haar jaarrede, dat herstel mogelijk is als overheid, parlement, bedrijfsleven en samenleving samenwerken. Maar ondertussen blijft de burger zich afvragen:wanneer er nu echt verlichting komt? Sinds 2015 leven veel Surinamers met een gevoel van armoede en verdere verpaupering. Telkens wordt gevraagd om geduld, om offers, om “stalen zenuwen.” Maar offers brengen alleen heeft weinig zin en is frustrerend als de resultaten steeds uitblijven. De harde realiteit is, dat bezuinigingen en inleveren opnieuw aan de orde zullen zijn. Dat klinkt voor velen als een herhaling. Het vertrouwen dat offers ook daadwerkelijk tot verbetering leiden, wordt steeds minder. En daar ligt de grootste uitdaging van deze regering. De regering moet niet alleen beleid maken en wetten aannemen, maar eindelijk zichtbaar resultaten boeken. Want burgers hebben recht op meer dan overleven. Ze hebben recht op ademruimte, op perspectief en uiteindelijk ook op die “vette jaren” die telkens worden beloofd, maar tot nu toe een utopie gebleken. Zolang dat perspectief uitblijft, blijft de vraag hoe zuur kan azijn nog worden?
The post HOE LANG NOG ..
- Melkboeren leveren minder: VBS wil onderzoek naar MCP-probl…..
- Santokhi: ‘Wij zullen door dialoog, steeds staan voor het b…..
- Zal geduld de wonden van leraren helen?..
- LVV en OGM werken aan ‘klimaatbestendige, innovatieve en ec…..
- SLM-directeur blij om aandacht voor de luchtvaartsector..
- FIFA beslist: racisme tegen Natio kost El Salvador ruim 60.…..
- Santokhi plaatst vraagtekens achter begrotingstekort; VHP z…..
- Landbouw en milieu bundelen krachten voor duurzame toekomst..
- Powakka krijgt kerkgebouw..
- UNDP bezoekt districtscommissaris Coronie voor samenwerking…..
- Amerikaanse justitie wil minimaal elf jaar cel voor rapper …..
- Energievoorziening blijft kwetsbaar..
- SRD 6,3 miljard tekort voor begroting 2026..
- Simons: ‘De komende drie jaren zullen niet eenvoudig zijn…..
- SEOB: Inflatie stijgt naar 10 procent, druk op wisselkoers …..
- Jo-Ann Lecton..
- Ministers Noersalim en Brunings versterken samenwerking voo…..
- Zwakke eerstelijnszorg bedreigt levens en economie in Latij…..
- John Eric Anijs..
- UNDP sollicitaties..
- Anijs John Eric..