De president heeft in haar eerste jaarrede geen illusies gepresenteerd, maar heeft ons duidelijk gemaakt, dat de komende drie jaren moeilijk worden. President Simons schetste een eerlijk en nuchter beeld van de sociaal-economische situatie waarin Suriname verkeert. Inflatie, koopkrachtverlies en een fragiele economie, blijven ons parten spelen. Natuurlijk is het goed dat de regering maatregelen neemt om de inflatie te beteugelen en de koopkracht van burgers enigszins te ondersteunen. Maar het is de vraag, of dat voldoende zal zijn om de al jarenlange voelbare druk bij gezinnen en werkenden, werkelijk te kunnen verlichten.
Natuurlijk kunnen we niet blijven leven van een bepaald type inkomen of eeuwig afhankelijk blijven van mijnbouwinkomsten. Al jaren wordt er geroepen dat landbouw, toerisme en het MKB, de motoren van de nieuwe economie moeten worden. Toch vragen wij ons af, waarom het maar niet lukt die omslag te maken? Waarom zijn eerdere beloften steeds blijven steken in beleidsstukken, en plannen zonder dat er echt verandering voelbaar is geworden in ons dagelijks leven?
De president benadrukte in haar jaarrede, dat herstel mogelijk is als overheid, parlement, bedrijfsleven en samenleving samenwerken. Maar ondertussen blijft de burger zich afvragen:wanneer er nu echt verlichting komt? Sinds 2015 leven veel Surinamers met een gevoel van armoede en verdere verpaupering. Telkens wordt gevraagd om geduld, om offers, om “stalen zenuwen.” Maar offers brengen alleen heeft weinig zin en is frustrerend als de resultaten steeds uitblijven. De harde realiteit is, dat bezuinigingen en inleveren opnieuw aan de orde zullen zijn. Dat klinkt voor velen als een herhaling. Het vertrouwen dat offers ook daadwerkelijk tot verbetering leiden, wordt steeds minder. En daar ligt de grootste uitdaging van deze regering. De regering moet niet alleen beleid maken en wetten aannemen, maar eindelijk zichtbaar resultaten boeken. Want burgers hebben recht op meer dan overleven. Ze hebben recht op ademruimte, op perspectief en uiteindelijk ook op die “vette jaren” die telkens worden beloofd, maar tot nu toe een utopie gebleken. Zolang dat perspectief uitblijft, blijft de vraag hoe zuur kan azijn nog worden?
The post HOE LANG NOG ..
- Samenleven in verdraagzaamheid: een oproep tot democratisch…..
- Rusland belooft prioriteit aan herstel pompgemaal Wageninge…..
- Burnice ‘BNice’ Hiwat: ‘Liefde is de kracht waarmee je mooi…..
- HOE LANG NOG..
- HUIDIG BELEID LIJKT STERK OP HET OUDE..
- CariCRIS bevestigt stabiele outlook Finabank..
- Minister Currie: ‘Samenwerking is de sleutel tot beter onde…..
- Hof behandelt ruim 18.000 zaken en zet stappen richting tra…..
- Gun overleden radiostemmen eindelijk zielenrust..
- Bejaarde man onder invloed van alcohol verdrinkt na sprong …..
- SEOB waarschuwt: voorgestelde wijzigingen Staatsschuldwet v…..
- Gelijke startdatum voor scholen in binnenland: stap richtin…..
- GELIJKHEID VRAAGT OM GELIJKTIJDIGE AANPAK..
- GEZONDHEID IS GEEN PRIVILEGE..
- Korps Politie Suriname wint Songfestival op Curaçao..
- Beijing E-Town: De toekomst is nu!..
- Geweldadige dief aangehouden..
- Minister Monorath: “Mensenhandel vraagt om structurele en g…..
- DE GROENE VLAM EN DE PAARSE ECONOMIE..
- Warme dag met mogelijk buien in de avond..
- Bejaarde man springt in beschonken toestand in trens en ver…..