Hiv: alarmfase rood

door

SURINAME STAAT VOOR een serieuze uitdaging in de strijd tegen hiv. Recente cijfers laten zien dat van de geschatte 7.900 hiv-dragers slechts 53 procent op de hoogte is van hun status, 44 procent behandeling ontvangt en dat slechts 30 procent viraal onderdrukt is. Deze cijfers zijn verontrustend: een groot deel van de bevolking ontvangt geen adequate behandeling, waardoor het risico op ziekteprogressie, overdracht van het virus en zelfs de ontwikkeling van therapieresistente hiv-stammen blijft toenemen. Suriname loopt hiermee aanzienlijk achter op de gestelde internationale ‘95-95-95 targets’, cruciaal om hiv onder controle te krijgen en uiteindelijk te elimineren.

Wat de situatie extra zorgwekkend maakt, is de ongelijke incidentie van infecties en toegang tot zorg. Mannen, gays, transgenders en sekswerkers blijven structureel achter. Veel mannen laten zich pas testen wanneer symptomen optreden, waardoor behandeling vaak te laat start. Stigma, taboes en discriminatie vormen ook serieuze obstakels. Degenen die zorg nodig hebben, blijven soms buiten het systeem en kunnen anderen (onbewust) besmetten. De toename van andere seksueel overdraagbare aandoeningen, zoals syfilis bij jonge vrouwen, benadrukt dat preventieve inspanningen onvoldoende zijn en dat de epidemie niet in isolatie kan worden bestreden.

Het is tijd dat overheid, gezondheidszorg en samenleving gezamenlijk optrekken om deze crisis te keren

Ook de continuïteit van hiv-behandeling is een groot punt van zorg. Onderbrekingen in therapie verhogen de kans op resistente hiv-stammen, wat de behandelopties verder beperkt. De afhankelijkheid van internationale fondsen en een beperkte nationale infrastructuur maken de situatie kwetsbaar. Tijdige beschikbaarheid van hiv-remmers is daarom niet alleen een medische noodzaak, maar een nationale prioriteit.

De oplossing vraagt om een gecoördineerde en inclusieve aanpak. Testen en behandeling moeten worden opgeschaald, met speciale focus op key populaties. Zelftests, digitale opvolging en onmiddellijke start van therapie zijn essentieel om nieuwe infecties te voorkomen en de zorgcontinuïteit te waarborgen. Tegelijk moeten preventieve maatregelen zoals pre-expositie- en post-expositieprofylaxe (PrEP/PEP), seksuele voorlichting en betrokkenheid van de gemeenschap fors worden versterkt. Stigma en taboes moeten actief worden bestreden, zodat mensen zich veilig voelen om zorg te zoeken en therapietrouw te volgen.

Suriname staat nog vijf jaar verwijderd van het SDG-doel om hiv geen bedreiging meer te laten vormen. Zonder snelle, structurele en inclusieve maatregelen blijft hiv een serieuze bedreiging voor de volksgezondheid, de economie en de toekomst van veel Surinamers. Het is tijd dat overheid, gezondheidszorg en samenleving gezamenlijk optrekken om deze crisis te keren.