Het grondenrechtenvraagstuk – Een reflectie op religieuze principes uit de Bijbel, Koran, Bhagavad Gita en Talmoed in het licht van de Para-grondkwesties

door

INGEZONDEN

In de spirituele literatuur van de wereld vinden we krachtige boodschappen over rechtvaardigheid, eigendomsrechten en het beschermen van de kwetsbaren. In Spreuken 23:10-11 lezen we: ‘Haal de grenssteen niet weg van de vroegere generatie en ga niet in het bezit van wezen’. Deze boodschap benadrukt de noodzaak om de rechten van anderen te respecteren.

De Koran, in Surah Al-Ma’idah (5:42), stelt dat Allah geen onrechtvaardigheid tolereert en in de Bhagavad Gita roept men op om Dharma (rechtvaardigheid) te handhaven, zelfs in moeilijke omstandigheden. De Talmoed benadrukt dat wie onterecht zijn medemens berooft, zijn leven op het spel zet.

Deze essentiële waarden worden bijzonder relevant in de huidige politieke context van Suriname, waar de overheid gronden probeert in te pikken die eeuwenlang aan de inwoners van het district Para toebehoren. Ik zal de politieke situatie in Para kritisch analyseren aan de hand van de drie stellingen uit het proefschrift ‘Boedelproblematiek in Suriname’ van Chequita Akkal-Ramautar en de morele implicaties van deze religieuze teksten verkennen.

De politieke situatie in Para

In het district Para zijn gronden die generaties lang in handen zijn van de lokale bevolking het onderwerp van onteigening door de overheid. Met behulp van dubieuze wetgeving probeert de overheid de rechten van de gemeenschap te ondermijnen en hun land te herverdelen voor economische doeleinden. Deze acties leiden tot voortdurende spanningen, waarbij bewoners hun culturele en historische verbinding met het land dreigen te verliezen.

In haar proefschrift presenteert Akkal-Ramautar drie belangrijke stellingen over de boedelproblematiek in Suriname:

1. De onverdeeldheid van nalatenschappen leidt tot stagnatie in de economische groei:

De regering gebruikt dit argument om lokale eigendomsrechten te verzwakken en onteigening te rechtvaardigen. Echter, dit is een drogreden; erkenning van eigendomsrechten zou duurzame ontwikkeling eerder kunnen faciliteren door de identiteit van de gemeenschap te behouden.

2. Het oplossen van boedelproblematiek vereist aanpassing van verouderde wetgeving:

Hoewel er behoefte is aan hervorming, moet dit proces de belangen van de oorspronkelijke bewoners respecteren. De overheid mag deze hervormingen niet gebruiken om de rechten van de inwoners te ondermijnen, want sociale cohesie en rechtvaardigheid zijn cruciaal voor een harmonieuze samenleving.

3. Rechtsvergelijking met Nederland en Curaçao kan inzichten bieden:

De regering zou deze vergelijkingen moeten gebruiken om de bescherming van de rechten van de lokale gemeenschappen te verbeteren en niet slechts om haar eigen beleid te legitimeren.

Religieuze perspectieven op onrecht en rechtvaardigheid

De boodschap van rechtvaardigheid en het respecteren van eigendomsrechten is een gemeenschappelijke draad in de grote religies. De Koran herinnert ons eraan dat materiële rijkdom nooit ten koste van anderen mag toenemen. In Surah Al-Ma’idah (5:42) wordt het belang van rechtvaardigheid onderstreept: ‘Als jullie oordelen, oordelen jullie  dan met rechtvaardigheid’.

In de Bhagavad Gita staat Arjuna voor de uitdaging om rechtvaardig te handelen, zelfs temidden van kwaad. De tekst roept aan tot Dharma, de morele plicht om te strijden voor wat rechtvaardig is, zelfs als het gevaarlijk of moeilijk is.

De Talmoed benadrukt dat ‘wie onterecht zijn medemens berooft, is als iemand die zijn leven op het spel zet’. Dit toont aan dat het schenden van eigendomsrechten niet slechts een juridische misdaad is, maar ook een morele misdaad die de gemeenschap als geheel aantast.

Goddelijke principes en morele verantwoordelijkheid

Als we deze religieuze teksten in samenhang bezien, zien we dat God, de Schepper, een duidelijke afkeer heeft van onrecht. De principes uit de Bijbel, Koran, Bhagavad Gita en Talmoed bieden ons een ethisch kader waarin we onze verantwoordelijkheden ten opzichte van de samenleving kunnen begrijpen.

De huidige regering, door onrecht te plegen en de rechten van de inwoners van Para te negeren, kan niet ontsnappen aan de gevolgen van haar daden. Deze teksten benadrukken dat God laat weten dat onrecht niet onbeantwoord zal blijven.

Ethische implicaties

De situatie in Para – en voor de inheemsen – roept dringende ethische vragen op over de mate waarin we onze eigendomsrechten kunnen moderniseren of wijzigen zonder de stemmen van de oorspronkelijke eigenaren te horen. De strijd van de bewoners is niet alleen een juridische kwestie, maar ook een ethisch en spiritueel appel aan rechtvaardigheid.

De verenigde stemmen van de inwoners van Para, die vastberaden zijn in hun strijd tegen onrecht, vertegenwoordigen niet alleen hun eigen belangen, maar ook een bredere oproep naar erkenning van wat rechtvaardig is. De eerder genoemde religieuze tradities benadrukken dat het opkomen voor de kwetsbaren een universele morele verplichting is die ons aanspoort tot solidariteit en betrokkenheid.

De strijd om land in Suriname vormt een complexe samenhang van juridische, ethische en spirituele kwesties. De inzichten uit de boedelproblematiek van A.C. Akkal-Ramautar zijn waardevol, maar worden door de overheid misbruikt om onrechtvaardig handelen te legitimeren. Het is cruciaal dat de rechten van de inwoners van Para worden erkend en beschermd.

De boodschap van Spreuken, samen met soortgelijke uitspraken uit de Koran, Bhagavad Gita en Talmoed, biedt ons niet alleen een ethisch kader, maar dwingt ons ook te reflecteren op onze morele verantwoordelijkheden. Ter verdediging van de onderdrukten moeten we ons verzetten tegen de misstanden en strijden voor gerechtigheid. Het is in deze strijd dat de ware waarde van onze gemeenschap en onze menselijkheid tot uiting komt.

Colvin Overdiep

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.