Het borrelt

door

ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Zo. En nu is Tante Jenny even voor een paar dagen weg. Hoewel er ook in het buitenland hard zal worden gewerkt, zoals gezegd, zal de uitlandigheid voor een paar dagen als een vakantie voelen. En dat niet omdat de bergen werk hier even aan de kant zijn. Nee. Ze zal een paar dagen gespaard zijn van het gedonder hier in Paramaribo. En dat is niet de enige kritiek die hier en daar doorsijpelt over haar beslissingen. Ik denk dat ze dat kan hebben.

Het gaat om gedonder bij haar thuis. Haar politiek huis, welteverstaan. Het borrelt zo erg dat bepaalde mensen al spreken van een tweedeling van de partij. Dat kan je missen als kiespijn. Tante Jenny zal met haar trip naar de VS lijken op een collega die we allemaal weleens hebben meegemaakt, die ene die altijd laat van kantoor gaat en altijd bereid is over te werken. Simpelweg omdat het thuis altijd bonje is.

“Het opvallende in het havikenkamp is dat het in meerderheid gaat om mensen die menen dat dit hun laatste kans is”

Verbaasd? Ja en nee. Nee, omdat sedert haar verkiezing als partijvoorzitter ik al had vastgesteld dat in de strijd tussen de duiven en haviken, de duiven weliswaar hadden gewonnen, maar slechts de slag. De oorlog zou nog lang voort rommelen voorspelde ik, vanwege het simpele feit dat mensen die macht hebben en powerbrokers deze niet graag uit handen geven.

Ja, omdat ik niet had gedacht dat twee maanden nadat achterwerken in contact waren gekomen met het pluche het al zo erg zou rommelen dat zelfs de buitenwacht er volop mee van kan genieten.

Als je je oor te luisteren legt, hoor je verschillende geluiden. De ene zegt dat het gaat om ontevredenheid van mensen die hard hebben gewerkt en menen aanspraak te maken op een ‘beloning’ die maar niet in aantocht is. Als het slechts daarom zou gaan, is het niet anders dan in andere partijen kort nadat de koek is verdeeld. Achteraf zijn er altijd klagers. Zoals in die ene partij waar een klager toch nog een buitenlandse bonyo kreeg toegeworpen.

De andere beweert dat inderdaad sprake is van tweespalt, waarbij de haviken zich hebben verenigd achter iemand die meer aspiraties heeft dan hij aan beloning kreeg. Het opvallende in het havikenkamp is dat het in meerderheid gaat om mensen die menen dat dit hun laatste kans is. Gezien hun leeftijd zou het niet lonen om na vijf jaar, vooropgesteld dat de partij weer aan de macht komt, te azen op posities. Het moet nu gebeuren.

En dat maakt de zaak zo delicaat. De druk op Tante Jenny wordt opgevoerd. En daarmee komt de zwakte binnen de coalitie kennelijk vanuit een ander punt dan verwacht. Iedereen had gedacht dat de koning moeilijk zou doen, maar die is plots zo rustig geworden dat menigeen zich afvraagt of de man wel in het land is. Zou de man die er niet meer is, dan toch zijn gelijk krijgen? Want die had zowel haviken als duiven verschillende keren gewaarschuwd voor waar hun grootste vijand huist.

roziegeur@gmail.com