Herinneringen aan RRV

door

Toespraak tijdens de rouwdienst in de Sint Petrus en Pauluskathedraal 
Hij handelde vanuit de overtuiging dat leiderschap niet gaat om macht, maar om verantwoordelijkheid, en om het achterlaten van een land dat beter is dan hoe je het aantrof.
En RRV heeft het waargemaakt!
Het ging niet zonder slag of stoot. Hij moest tegenslagen overwinnen, weerstand trotseren en moeilijke beslissingen nemen.
Maar met pragmatisme, opofferingsgezindheid, principiële standvastigheid, onwrikbare vaderlandsliefde, vertrouwen, geloof en de steun van toegewijde mensen, liet hij ons -na een onderbreking van vier jaar- op 14 augustus 2010 een land na dat in vrijwel elk opzicht er veel beter voor stond dan het land, waarvoor hij op 16 september 1991 de verantwoordelijkheid op zich nam.
Wij waren weer een land geworden met hoopvolle en trotse mensen.
Een land met een stabiele economie en een sterke SRD. Een land dat zelf genoeg verdiende om financieel steeds meer op eigen benen te kunnen staan.
Een land met een AOV waar men redelijk van kon leven.
Een land waar jongeren kansen kregen en studenten konden rekenen op financiële steun, ongeacht hun achtergrond.
Vandaag is niet het moment om te bespreken hoe wij daarna met deze “zegeningen” zijn omgegaan. Vandaag gedenken wij de man, die ze ons heeft gebracht.
Runaldo Ronald Venetiaan is ons steeds voor gegaan in liefde voor Suriname.
In woord en daad! Niet slechts in theorie of in toespraken, maar in de manier waarop hij leefde, leidde en beslissingen nam.
Die liefde was onvoorwaardelijk. Net als zijn liefde voor zijn geliefde Liesbeth, zijn kinderen, kleinkinderen, achterkleinkind en zijn vrienden.
Die liefde bleef niet beperkt tot zijn gezin of zijn directe omgeving. Zij vond ook haar weg naar iedereen, die hem ontmoette. Ze uitte zich vaak in kleine, bijna onopvallende, maar veel betekenende dingen en gebaren.
Zoals zijn bemoedigende woorden aan een student, uit een moeilijk sociaal milieu, om door te zetten, om te blijven geloven in zichzelf,  en te streven naar datgene waartoe God hem had bestemd.
Voor velen was hij een vaderlijke mentor, meelevend van toon, maar krachtig in zijn  boodschap.
Bedankt, RRV, dat ook ik dat heb mogen ervaren.
Het spoor dat jij hebt getrokken in het landschap van de ontwikkeling van Suriname is onuitwisbaar.
Van Kwamalasemutu, Drietabiki, Debike en de weg naar Atjoni tot op de zeedijk in Coronie en in de polders van Nickerie.
Van Apoera, Jarikaba, Rosebel en de rivierdijk rond Nieuw Amsterdam tot Wanhati, Merian en -last but not least- het offshore gebied voor onze kust.
Juist dát laatste is vandaag een bron van hoop en licht.
Het belooft het ochtendgloren te zijn van een betere toekomst voor ons land. En het was ook jóuw visie, jóuw beleid en jóuw vastberadenheid, die de fundamenten ervoor legden.
Bedankt, Gran Tangi fu na NYUN MUSU DEY, di yu poti na pasi gi SRANAN.
Wij nemen vandaag afscheid van jou… Met een hart vol liefde, dankbaarheid en diepe eerbied.
Tot het eind deed jij geen water bij de wijn van jouw principes. Niet toen het moeilijk werd, niet toen de druk toenam, en ook niet toen verleiding of gemak lonkten.
Iedereen wist waarvoor jij stond. Men kon op je bouwen, omdat jouw moreel kompas nooit meebewoog met de wind van de dag.
Voor jou gold daarbij steeds: Bijval van mensen is subjectief, maar feiten spreken voor zich en ze liegen niet!
Jouw legacy blijft. Jouw voorbeeld blijft. Maar boven alles:
JIJ BLIJFT IN ONS HART EN IN ONZE GESCHIEDENIS!
Waka Bun RRV
A Buku Disi
Tapu Now
 Ten
No Bin De
Fu Skrif’
A Trawan Moro
 Ma Gi Unu
Di De Dya Tide
San yu Skrifi
Sa Tan
Fu Tego.
 Waka Bun….
Als RRV op aarde gekomen, als RRV vertrokken!
Door Roy Shyamnarain
The post Herinneringen aan RRV ..