Herfinanciering als adempauze

door

DE AANKONDIGING VAN de regering om houders van de 7,95 procent Cash/PIK Notes 2033 uit te nodigen hun effecten vervroegd aan te bieden, markeert een nieuwe fase in Surinames moeizaam, maar noodzakelijk proces van schuldherstructurering. Met deze tender, ter waarde van zo’n 693 miljoen Amerikaanse dollar, probeert de staat zijn buitenlandse verplichtingen verder te verlichten en de druk op de begroting te verminderen. Het is een technisch, financieel proces, maar met grote politieke en maatschappelijke betekenis.

Sinds haar aantreden in juli heeft president Jennifer Geerlings-Simons duidelijk gemaakt dat schuldherschikking een hoeksteen van haar beleid vormt. Niet uit luxe, maar uit noodzaak. Suriname bevindt zich nog steeds in een fragiele financiële positie, ondanks de voorzichtige groei, verbeterde relaties met internationale kredietverstrekkers en verwachte forse inkomsten uit de aardoliesector vanaf 2028.

Suriname koopt met deze stap wat ruimte. Wat het land ermee doet, zal bepalen of die ruimte de opmaat wordt tot herstel of slechts een kortstondige adempauze in een langdurige financiële worsteling

De komende jaren, vooral vanaf 2027, zullen zwaar worden wanneer de terugbetalingen op grote obligatieleningen weer moeten beginnen. Zonder tijdige maatregelen dreigt de begroting opnieuw te bezwijken onder de last van rente en aflossing. De huidige tender biedt een zeldzaam moment van ademruimte. Door een deel van de uitstaande schuld vervroegd af te lossen of terug te kopen, kan de overheid de rentelast beperken en haar betalingsschema versoepelen en oprekken.

De aangeboden prijs van 1.002,50 US dollar per duizend US dollarD nominale waarde – exclusief opgebouwde rente – is daarbij bedoeld als stimulans voor beleggers om in te stappen. Dat Suriname zich het recht voorbehoudt om de operatie aan te passen of zelfs stop te zetten, onderstreept dat voorzichtigheid geboden blijft in deze delicate fase.

Belangrijker nog dan de technische details is de politieke boodschap: deze regering kiest voor orde en voorspelbaarheid in haar financiële beleid. Dat geeft vertrouwen – bij internationale partners – maar ook bij burgers die al te vaak de gevolgen van begrotingschaos hebben gevoeld.

Toch moet men waken voor zelfgenoegzaamheid. Herfinanciering is geen wondermiddel, maar een instrument om tijd te winnen. De echte uitdaging ligt in structurele economische versterking: groei in de productiesector, betere belastinginning en een bestuur dat uitgaven disciplineert. Alleen dan wordt de verlichting van vandaag niet de voorbode van nieuwe druk morgen.

Suriname koopt met deze stap wat ruimte. Wat het land ermee doet, zal bepalen of die ruimte de opmaat wordt tot herstel of slechts een kortstondige adempauze in een langdurige financiële worsteling.