Dieverij

door

GANGA / Sharda Ganga

Maakt gelegenheid de dief? Hoe herkennen diefachtige mensen elkaar? Is dieverij besmettelijk? Het zijn vragen die steeds bij me opkomen als er weer eens een gevalletje onvoorstelbare boeverij bij lanti wordt geopenbaard.

Nu hebben we het Melkcentrale-geval dat de gemoederen heftig bezighoudt, maar aan voorbeelden geen gebrek in onze geschiedenis. Laten we ons even afvragen hoeveel de prijs van melk en yoghurt zou zijn als er niet op zulke systematische en grote schaal van ons was gestolen.

“Voor mij zijn de mensen die rotte appels op hun plek houden medeplichtig aan de wanprestaties van de rotte appels en aan hun misdaden. Dat zou strafrechtelijk moeten kunnen worden vervolgd”

Hoe is dit begonnen bij de Melkcentrale, al die jaren geleden? Was het dat iemand een keer vergat de inkomsten van die week te storten en toen merkte dat er geen haan naar kraaide? Misschien kraaide die haan wel na drie of vier vergeetachtige momenten en werd de vergeetachtige ontboden. Die dacht bij het binnentreden van het kantoor van de kraaiende haan misschien: ‘nu ben ik de pineut’, maar bij vertrek: ‘jippie, gezellig, ik heb een kompaan’ de haan achterlatend die nu kraaide van medeplichtige pret, want gedeelde pret is dubbele pret.

Wat ooit begon met een enkele figuur verspreidde zich vervolgens als een lopend vuurtje – van geld verduisteren naar verdwenen voorraden. (Ik baseer me hier op berichten verschenen in de media, die aangeven dat er zowel sprake is van verdwenen geld als van verdwenen voorraden).

De kassa van de Melkcentrale lijkt te hebben gediend als persoonlijke kas van velen. Voorraden werden niet geadministreerd; er zijn camera’s, maar geen camerabeelden. Het is een enorm netwerk van dieverij. Maar het kan natuurlijk ook dat er verschillende, kleinere netwerken onafhankelijk van elkaar opereerden, waarbij niemand elkaar kon aanspreken op zijn of haar daden. Een soort ‘mutual assured destruction’ zogezegd; als de één valt, dan valt de ander vanzelfsprekend, dus houdt iedereen zijn mond en wordt er doorgegraaid.

In dezelfde week kregen we ook te horen dat de elektriciteitsmasten van de EBS waarschijnlijk niet helemaal op correcte wijze terecht zijn gekomen bij dit bedrijf. Ja, ik formuleer voorzichtig, want het onderzoek is gaande. Maar als er probleem na probleem op dezelfde plek wordt gesignaleerd, van auto’s tot palen, dan is er sprake van een patroon.

EBS, Melkcentrale, LVV, grondenfromu, stalweide, aanbestedingen, we vallen van schandaal in schandaal. Dit zijn geen incidenten, dit is een cultuur. Een cultuur die misbruik van functie niet alleen mogelijk maakt, maar ook aanmoedigt. Een cultuur die in stand wordt gehouden door instituties die op sterven na dood zijn, omdat ze zijn uitgehold door diezelfde cultuur.

Als je een rotte appel op zijn plek houdt, dan besmet die al gauw de rest van het fruit en voor je het weet is zelfs de mand, die het fruit fris moet houden en moet beschermen, aangetast. Daarom zijn voor mij de mensen die rotte appels op hun plek houden medeplichtig aan de  wanprestaties van de rotte appels en aan hun misdaden. Dat zou strafrechtelijk moeten kunnen worden vervolgd.

Tot slot: hoe lang heeft de anticorruptiecommissie nog nodig om die formulieren te maken voor registratie van vermogen? Hoeveel van de nieuwe lichting politieke functionarissen hebben in afwachting daarop, geheel uit vrije wil, bij de notaris hun vermogen laten registreren? Waar wacht u nog op lieve mensen – zal u het pas weer belangrijk vinden als u weer in de oppositie zit?

gangadwt@gmail.com