Dieven

door

GANGA / Sharda Ganga

Toen een paar weken geleden op klaarlichte dag een roofoverval werd gepleegd in het Louvre museum in Parijs was het wereldnieuws. Het leek wel een film. Een crime-comedy, een Pink Panther film. Een hijskraan, een scooter, vluchtende dieven die een kroon laten vallen onderweg. Het was aandoenlijk low-tech en low-violence, en daardoor moeilijk te geloven dat het om geraffineerde en doorgewinterde criminelen ging.

Maar die blunderende dieven hadden wel mooi in acht minuten historische kroonjuwelen ter waarde van 100 miljoen euro buitgemaakt. En dat op een plek waarvan de wereld dacht dat het één van de best beveiligde plekken zou zijn ter wereld. De kunstschatten die daar zijn ondergebracht zijn immers niet alleen veel geld waard, ze zijn ook van groot, onbetaalbaar historisch, cultureel belang. Dan wordt natuurlijk veel geïnvesteerd in beveiliging, het beste van het beste is alleen goed genoeg voor deze schatten. State of the art, up to date, professioneel, 21st century dingen, cyberattack proof, op elke hoek een beveiliger, om de 25 meter een meebewegende camera en een kamer vol zeer alerte mensen die elke camera in de gaten houden. Zoiets stelde ik me voor, bij het Louvre.

Achteraf blijkt dat het allemaal reuze meevalt met de professionaliteit van en investeringen in de beveiliging. Al gauw meldde de minister van Cultuur dat het risico op inbraak en diefstal chronisch en structureel werd onderschat. Dat wil dus zeggen: het is al lang bekend, er zijn meerdere waarschuwingen geweest, die werden genegeerd en het systeem en de procedures werden niet aangepast. De gaten bleven bestaan. Toch wel iets wat zo een minister had moeten aanpakken, zou je denken.

Misschien, dacht ik laatst, misschien had het Louvre wel mensen ingehuurd die ook voor Grassalco werken. Daar kun je klaarblijkelijk zonder enig obstakel kilo’s goud meenemen naar huis. Het enige wat je nodig had was wat klatergoud ter vervanging. Geen vuiltje aan de lucht. Misschien hadden de Louvre mensen wel mensen gerekruteerd die zorgden voor de beveiliging van sommige politiebureaus in Suriname, die bureaus waar mensen gewoon naar buiten kunnen lopen met in beslag genomen sieraden en dikke stapels geld.

Allemaal plekken waarvan je denkt dat ze super beveiligd zijn, tiptop, driedubbel tegen dieverij beschermd. Blijkt dat het gemiddeld kantoortje met een dommelende wachter en een camera die nergens op is aangesloten nog betere maatregelen tegen inbraak en diefstal heeft.

Bij de politie is het niet de eerste grote verdwijntruc. Toch zijn er geen maatregelen getroffen om herhaling te voorkomen. In al deze gevallen is duidelijk: het begint van binnen. Geen van deze zaken was mogelijk zonder hulp van binnenuit. En in sommige gevallen (twee van de drie, zal ik maar zeggen) is de kans dat de misdaad is gepleegd door een buitenstaander statistisch verwaarloosbaar.

Angstaanjagend idee is het eigenlijk, dat wij onze veiligheid en onze rijkdom moeten toevertrouwen aan mensen die zelfs hun eigen huis niet kunnen beschermen.-.

gangadwt@gmail.com