DE VLAG SCHITTERT, HET PLEIN SCHAAMT ZICH

door

Duizenden leerlingen uit het hele land hebben afgelopen zondag deelgenomen aan de nationale gymnaestrada op het Onafhankelijkheidsplein. Het plein kleurde rood, wit, groen en geel en werd een indrukwekkend schouwspel van discipline, creativiteit en nationale trots. Maar wie naar het geheel keek, zag iets dat pijnlijk afstak tegen de feestelijke sfeer: de prachtige Surinaamse vlag wapperde boven een grasmat die eruitzag alsof die al jaren geen zorg had gezien.
Het Onafhankelijkheidsplein is geen willekeurige lap grond. Het is een historisch decor waar machtsoverdrachten plaatsvinden, waar we herdenken, vieren en samenkomen. Een plek die symbool staat voor vijftig jaar Republikeinse waardigheid verdient onderhoud dat recht doet aan die betekenis. Toch lag het gras er als een verwond landschap bij: verzakt, kaalgeslagen, ongelijk en zichtbaar mishandeld door voortdurend oneigenlijk gebruik. En dan dringt de vraag zich op, waarom de overheid niet simpelweg nieuw gras plant en het plein een periode beschermt, zodat het kan herstellen. Waarom is er altijd geld en energie om vergunningen af te geven voor commerciële evenementen, voor tenten, voor markten, voor activiteiten die het gras verwoesten, maar nooit voor structurele verzorging? Het lijkt alsof iemand beter verdient aan exploitatie, dan aan behoud. Wij van Keerpunt vragen ons werkelijk af, hoeveel jaren we dit nog moeten aanzien. Suma ey nyan, want het is te gek voor woorden.
Het wordt nog beschamender wanneer je ziet dat het plein op sommige dagen zelfs wordt gebruikt als parkeerterrein. Auto’s op een nationaal symbool, banden op historisch gras, wielsporen dwars door wat een representatieve plek zou moeten zijn. Dat soort gedrag kun je alleen maar toeschrijven aan pure achteloosheid. Walgelijk is nog zacht uitgedrukt voor wie denkt dat zijn voertuig belangrijker is dan het nationaal erfgoed van Suriname.
En dit is niet nieuw. Onder Bouterse I en II, onder Santokhi, en nu onder Simons: elk van deze regeringen heeft het plein gebruikt alsof het een kermisterrein is dat je eindeloos kunt uitbaten zonder verantwoordelijkheid te nemen voor de schade die wordt aangericht. Geen van hen heeft het historisch belang van het Onafhankelijkheidsplein echt prioriteit gegeven. De retoriek van nationale trots klinkt mooi op podia, maar de werkelijkheid ligt zichtbaar kapot onder hun voeten.
Het Onafhankelijkheidsplein verdient beter dan deze voortdurende misbruikcyclus. Het verdient bestuurders die het plein niet zien als een plek om elke week opnieuw te belasten, maar als een erfgoedlocatie die liefde, bescherming en onderhoud nodig heeft. Wie dat niet begrijpt, bewijst niet het land, maar zichzelf een slechte dienst. Men gedraagt zich als cultuurbarbaren wanneer men weigert de waarde van dit plein te erkennen. De gymnaestrada was prachtig. De kinderen waren een voorbeeld van nationale hoop en toekomst. Maar de grond waarop zij stonden, vertelt een ander verhaal. Een verhaal van nalatigheid, kortetermijndenken en gebrek aan respect voor wat ons historisch bindt. Als we vijftig jaar onafhankelijkheid vieren, dan moet dat niet alleen zichtbaar zijn in mooie vlaggen en choreografieën, maar in de manier waarop we onze symbolen beschermen. Dan hebben wij het nog niet eens gehad over de erbarmelijke staat van de Toren van Financiën die precies op dezelfde locatie is. Laat het Onafhankelijkheidsplein eindelijk de zorg krijgen die het verdient, zodat de vlag die erboven wappert niet langer in schril contrast staat met de realiteit eronder.
The post DE VLAG SCHITTERT, HET PLEIN SCHAAMT ZICH ..