DE GROENE VLAM EN DE PAARSE ECONOMIE

door

Gregory Rusland heeft nog binnen mensenheugenis geprotesteerd tegen het beleid uit de jaren van Hoefdraad. Zijn volledige campagnes in 2015, 2020 en 2025 gingen over het keurige financiële beleid en de bomvolle schatkist die zijn leermeester en voorganger bij de NPS, oud-president Venetiaan, had achtergelaten, uiteraard met de nodige assistentie van de legendarische Telting en de raadzame Hildenberg. Een mythologie die de first-voters koud laat over een tijd waarin zij geen huishouden te draaien hadden. De NPS had dan ook niet bepaald dranghekken nodig om een massale menigte te accommoderen bij Grun Dyari en nog minder bij de stembus.
Sommige van dezelfde beleidsmakers die verantwoordelijk waren voor datzelfde beleid dat nergens goed voor was, vormen nu de paarse coalitiepartners. Sterker nog, de grootste verkwisters van het kabinet dat er tussen lag en dat de NPS in allerijl halverwege verliet, zijn nu de gele coalitiepartners.
Laat de president dan de vroege vragen over de mogelijkheden tot gratie in verband met het tiende lustrum van de onafhankelijkheid nou net uitnodigend beantwoorden. Zullen Hausil, Hoefdraad, Kromosoeto en Van Trikt een extra rustige kerst tegemoet zien? Wie van deze ‘technocraten’ zal straks met de NPS-voorhoede aan tafel schuiven? Wie zal Rusland als waarnemend president in de vergadering moeten gaan leiden als Simons de smaak van reizen te pakken krijgt?
En hoe verkoopt de NPS haar groene vlam na vijf jaar van een paarse economie aan haar kiezer? Rusland’s NPS lekt stemmen vanaf de dag dat hij het roer van Venetiaan overnam. Zelfs met een kiesstelsel dat de partij op het lijf geschreven is, heeft hij het hoogwaterpeil van zijn voorganger noch qua zetels, noch qua stemmen kunnen evenaren. Maar de NPS had altijd twee kroonjuwelen die de VHP niet bezat. De NPS kon hoofdverantwoordelijkheid opeisen voor uiterst prudentieel macro-economisch beleid en wederopbouw, drie termijnen lang. En de NPS kon zeggen dat zij Bouterse en de NDP altijd met kadaverdiscipline vermeden had. De VHP had de ‘smet van zesennegentig’, waar de NPS graag naar verwees als het echte antwoord op de NDP. De echte tegenpool. De fakkel van rechtsstatelijkheid, spaarzaamheid en eerlijkheid.
Hoe treed je na een samenwerking, na een coalitie, en na gedomineerd te worden door de NDP, het volk nog met datzelfde verhaal tegemoet. Ergens zou dat niet Rusland’s probleem meer moeten zijn. Hij heeft immers aangekondigd aan zijn laatste termijn als voorzitter bezig te zijn. Het zal dus aan Atompai of  Pawiroredjo gelegen zijn om de NPS in 2030 tegenover het volk te verdedigen. Maar beloften tot terugtreden zijn in de Surinaamse politiek op zand geschreven. Chan zou niet met het oppositionele bijltje hakken als herverkiezing hem niet gegund werd, maar wordt toch ingezworen als DNA-lid. Somohardjo is al jarenlang aan het terugtreden, om keer op keer weer op de voorgrond te belanden met elk privilege onder de zon. Het zal dus niemand verbazen als ook Rusland een (drog)reden vindt om ‘het werk af te maken’. Of zijn partij dan waardering weet te tonen voor de keuzes die hij in 2025 maakt, zal de tijd uitwijzen.
The post DE GROENE VLAM EN DE PAARSE ECONOMIE ..