Chinalco-ruis

door

IN SURINAME WETEN we al sinds het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw dat er enorme bauxietvoorkomens liggen in West-Suriname. Het was altijd al de bedoeling om deze natuurlijke hulpbron te ontginnen om de ontwikkeling van ons land te helpen financieren. Maar door de ontwikkelingen in ons land en op de wereldmarkt is er in de afgelopen jaren niets van deze plannen gerealiseerd.

Belangrijk bij het ontginnen van natuurlijke hulpbronnen is altijd dat Suriname er een bepaald voordeel aan heeft. In de jaren die achter ons liggen, hebben we als land geleerd dat de grondstoffenmarkt onvoorspelbaar is en dat waarde toevoegen aan een grondstof veel meer voordelen heeft: meer werkgelegenheid, meer kennis en meer geld dat in het land blijft in plaats van dat het allemaal weer wordt weggevoerd.

De meeting vond plaats op 4 november en het Directoraat Volkscommunicatie publiceerde daarover de dag erna:“Om toch te geraken tot een betere overeenkomst voor Suriname zal de regering opnieuw onderhandelen met bauxietgigant Chinalco”

Toen de conceptovereenkomst met Chinalco — de tweede grootste bauxietmijnonderneming ter wereld — werd gepresenteerd vorig jaar, was dit een belangrijke misser. Chinalco zou mogen ontginnen en in de tussentijd een studie uitvoeren over het daadwerkelijk overgaan tot het produceren van aluinaarde uit bauxiet en daarna mogelijk ook aluminium. Voor het proces van aluinaarde naar aluminium is veel meer elektriciteit nodig dan er in het westen van het land beschikbaar is, dus zou ook gekeken moeten worden naar het opwekken van extra elektriciteit.

De plaatselijke gemeenschappen hebben protest aangetekend omdat zij weliswaar zijn geïnformeerd, maar geen procedure van FPIC (Free, Prior and Informed Consent) hebben doorlopen. Bovendien zit Suriname vast in een terugkerende spiraal: het land heeft de inheemsen en marrons niet erkend als traditionele rechthebbenden op de grond die zij bewonen, wat voor veel protest en ruis zorgt omdat processen niet op schrift staan.

Met deze informatie in het achterhoofd voerde de vicepresident — die ook heeft gefunctioneerd als minister was van Natuurlijke Hulpbronnen en zich bewust is van het feit dat hij vorig jaar als lid van de oppositie fel gekant was tegen een onvoordelige overeenkomst — gesprekken met de Chief Executive Officer van het bedrijf. Volgens de vicepresident kwam de CEO naar Suriname zonder vooraf een afspraak met hem te hebben. Het verzoek tot een ontmoeting kwam pas toen het bezoek al in kannen en kruiken was. Bijzonder is dat wel: een CEO van zo’n groot bedrijf komt naar ons land zonder al weken van tevoren afspraken te hebben gemaakt.

Dat terzijde: de meeting vond plaats op 4 november en het Directoraat Volkscommunicatie publiceerde daarover de dag erna:“Om toch te geraken tot een betere overeenkomst voor Suriname zal de regering opnieuw onderhandelen met bauxietgigant Chinalco.” Dat bericht leverde geen enkel probleem op, totdat de president op 8 november zei: “De regering onderhandelt niet met Chinalco. De vicepresident zou naar hen luisteren.”

Zeer opmerkelijk is dan de uitspraak van de regeringstop dat de berichtgeving vanuit de media gezorgd heeft voor ruis. Dat is niet het geval. In het bericht van het Directoraat Volkscommunicatie is wel degelijk gemeld dat er opnieuw onderhandeld zal worden en dat de regering van plan is een commissie daarvoor in te stellen. Wie is dan verantwoordelijk voor deze ruis?