Adhin: wijziging Wet op de Staatsschuld versterkt transparantie en begrotingsdiscipline

door

Met de goedkeuring van de wijziging van de Wet op de Staatsschuld (2025) heeft De Nationale Assemblee (DNA) volgens voorzitter Ashwin Adhin een belangrijke stap gezet in de verdere consolidatie en professionalisering van het financieel beheer van de staat.
In zijn slotwoord na de aanneming van het wetsvoorstel sprak Adhin zijn waardering uit voor de inzet van zowel de regering als het parlement tijdens de behandeling. “Ik dank ieder van u voor de wijze waarop, van amendement naar amendement, de balans in deze wet tot stand is gebracht,” aldus de voorzitter.
De gewijzigde wet bevat volgens hem enkele belangrijke verbeteringen die de transparantie, controle en discipline binnen het schuldbeheer versterken. Zo is bepaald dat elke overschrijding van het obligoplafond slechts onder strikte voorwaarden mag plaatsvinden en dat deze moet worden onderbouwd met een schuldstrategie overeenkomstig artikel 15a.
Ook moet de minister van Financiën voortaan jaarlijks een staatschuldenplan indienen, gelijktijdig met de staatsbegroting. “Deze bepaling creëert een directe koppeling tussen de begrotingscyclus en het schuldbeheer,” legde Adhin uit. “Ze versterkt tevens het toezicht van De Nationale Assemblee op de macrofinanciële stabiliteit van de Staat.”
Een ander belangrijk besluit is de beperking van de overgangstermijn in artikel 28, waarmee volgens Adhin “een helder signaal wordt afgegeven van begrotingsdiscipline en tijdige schuldnormalisatie.”
Daarnaast voorziet de invoering van een plaatsvervangend administrateur-generaal in artikel 18 in de continuïteit van het operationeel beheer van de staatsschuld en versterkt dit de institutionele capaciteit van het Bureau voor de Staatsschuld.
Volgens de voorzitter betekent de nieuwe wet een belangrijke stap richting duurzaam financieel beheer. “Met deze wijzigingen transformeert de Wet op de Staatsschuld tot een duurzaam instrument van financieel beheer, waarin transparantie, parlementaire goedkeuring en planmatige sanering de leidende beginselen zijn.”
Toch wees Adhin erop dat de wet op zichzelf geen oplossing biedt voor de diepere economische uitdagingen van het land. “De Wet op de Staatsschuld bestrijdt niet de oorzaak, maar het symptoom van onze financiële problemen. Zij probeert leningen te begrenzen, terwijl de werkelijke oplossing ligt in het vergroten van onze productie, onze export en onze inkomstenbasis. Alleen daar, in de reële economie, ligt de duurzame weg naar financiële soevereiniteit,” aldus Adhin.