WIE IS DE VERANTWOORDELIJKE?

De minister van JusPol heeft onlangs verklaard, dat de hulp van de samenleving en de media nodig is voor het terugdringen van gewelddadig gedrag in de samenleving. De oproep van de JusPol-minister aan de samenleving en mediabedrijven om “mee te helpen aan het garanderen van veiligheid” klinkt op het eerste gehoor redelijk. Hij stelt dat televisie, muziek en social media een directe invloed kunnen hebben op het gedrag van jongeren en volwassenen. Daarom moeten mediakanalen volgens hem meer verantwoordelijkheid nemen in het terugdringen van gewelddadig gedrag.
De minister heeft in zoverre gelijk dat de overheid het niet alleen kan. De verruwing van de samenleving, de groei van agressie en het verhardende straatbeeld vragen om een gezamenlijke aanpak. En inderdaad, media hebben invloed, vooral met het uitzenden van misdaadfilms vroeg in de ochtend of het afspelen van muziek met expliciete teksten is niet gepast wanneer ook jongeren meekijken of meeluisteren. Maar toch wringt er iets. Want hoe groot is de invloed van die programma’s en liedjes werkelijk op het geweld dat we vandaag in onze straten zien? En schuift de minister met zijn oproep niet een deel van zijn eigen verantwoordelijkheid van zich af? De samenleving wil best helpen, maar dat kan alleen als de basis op orde is. En die basis is eerlijk gezegd zeer wankel. Burgers melden regelmatig dat politiepatrouilles nauwelijks zichtbaar zijn. Soms wordt er zelfs gezegd dat er geen voertuigen of brandstof beschikbaar zijn. Hoe kan men dan verwachten dat burgers het gat opvullen dat door een zwakke handhaving ontstaat?
Criminaliteit wordt niet bestreden met oproepen alleen, maar met beleid. Streng beleid, consequent uitgevoerd. Wanneer misdadigers merken dat opsporing en vervolging traag of onvoorspelbaar verlopen, groeit juist de brutaliteit. De verruwing die de minister benoemt, komt niet alleen voort uit mediabeelden, maar ook uit het gebrek aan gezag en handhaving in het dagelijks leven. Het is goed dat de minister het gesprek aangaat over maatschappelijke verantwoordelijkheid. Maar als die oproep niet gepaard gaat met zichtbaar beleid, betere politiecapaciteit en consequente rechtshandhaving, blijft het vooral bij woorden. De samenleving kan pas echt meewerken wanneer zij vertrouwen heeft dat ook de overheid haar deel doet. Criminelen wachten niet op beleidsnotities of persmomenten, de verruwing neemt toe, het geweld wordt wreder, en het gevoel van onveiligheid blijft alleen maar groeien. De minister heeft dus gelijk dat we allemaal een rol hebben, maar zijn eerste taak blijft, zorgen dat de overheid zichtbaar, daadkrachtig en betrouwbaar optreedt. Samenwerking zal pas mogelijk zijn als er een basis is. Tot die tijd klinkt de oproep om “mee te helpen” vooral als een poging om verantwoordelijkheid te delen die nog te weinig wordt genomen.
The post WIE IS DE VERANTWOORDELIJKE? ..

...