KWIK IS ONZICHTBAAR GIF

Kwik is als de glimlach van vooruitgang met de adem van vergif. Je ziet het niet, je ruikt het niet, maar het kruipt overal, in water, lucht, bladeren, en uiteindelijk in mensen. Wat zich nu in Nigeria afspeelt, weerspiegelt wat Suriname al jaren onder ogen weigert te zien: dat onze goudhonger niet alleen bossen verteert, maar ook levens vergiftigt.
Kleinschalige mijnbouw in het binnenland wordt vaak voorgesteld als de motor van zelfredzaamheid. Een bron van inkomen voor de man in het veld, ver weg van de stad. Maar wat als datzelfde werk zijn kinderen langzaam ziek maakt? De lucht boven de goudvelden van Brokopondo en Sipaliwini ademt dezelfde onzichtbare dreiging als die boven Afrikaanse dorpen. De kwikdampen verdwijnen niet; ze keren terug, in de regen, in de rivieren, in de cassave en in het bloed.
We horen vaak dat het een “ver van ons bed”-probleem is. Maar hoe ver is het werkelijk, wanneer moeders in het binnenland kinderen baren met ontwikkelingsachterstand, of wanneer vissen uit de Marowijnerivier de gifwaarden overschrijden? De wetenschap hoeft ons niet te overtuigen; de realiteit doet dat al.
Kwik is niet het enige gif dat rondwaart. Er is ook het gif van onverschilligheid. Van beleid dat blijft steken in overleg, van leiders die weten maar niet handelen, van gemeenschappen die zwijgen omdat er brood op de plank moet komen.
Zoals in Nigeria, waar onderzoekers ontdekten dat planten kwik uit de lucht opnemen, ademt ook Suriname stilaan zijn eigen vergif in. En zolang winst belangrijker blijft dan welzijn, blijft dat gif onzichtbaar, maar dodelijk echt.
The post KWIK IS ONZICHTBAAR GIF ..

...