ALS ZELFS EEN MINISTERIE GEEN DRINKWATER HEEFT…

Minister Harish Monorath van Justitie en Politie zei het deze week zonder omwegen, dat zijn ministerie niet over schoon drinkwater beschikt. “Als je geen water van huis meeneemt, heb je hier geen drinkwater.
Dat zijn basisvoorzieningen waar we ons nog steeds aan moeten committeren”, aldus de bewindsman voorafgaand aan de vergadering van de Raad van Ministers. Zijn woorden zouden eigenlijk bij iedereen, de alarmbel moeten doen rinkelen. Want als zelfs een ministerie, een orgaan dat deel uitmaakt van de regering, niet verzekerd is van schoon drinkwater, wat zegt dat dan over de toestand van het land?
Bij de doorsnee burger is de situatie niet anders. Regelmatig stroomt er bruin of troebel nog smeriger water uit de kraan. Soms blijft de kraan uren- of dagenlang droog. Gezinnen moeten dan uitwijken naar flessen water, emmers en geïmproviseerde oplossingen om te kunnen koken, wassen of simpelweg drinken. Deze klachten hebben zelfs het parlement bereikt, waarbij er beloofd werd er werk van te zullen maken. We zijn inmiddels al enkele weken verder. En we hebben nog niet echt gehoord, of er een duurzame oplossing is voor wanneer het probleem zich weer zal voordoen. De waterproblematiek is al geruime tijd bekend. Rapporten, klachten en oproepen tot actie, zijn er op verschillende momenten gepresenteerd. Toch lijkt een structurele aanpak uit te blijven. Het probleem wordt pas opnieuw bespreekbaar, wanneer het een pijnpunt raakt binnen de overheid zelf. Nu dus bij Justitie en Politie. Maar moeten we echt wachten tot de situatie “zeer drastisch” wordt, voordat er wordt ingegrepen? Drinkwater is geen luxevoorziening, het is een mensenrecht. Het vormt de basis van de volksgezondheid, waardigheid en economische ontwikkeling. Wanneer zelfs ambtenaren op een ministerie hun eigen water moeten meenemen om de dag door te komen, is dat niet alleen beschamend, het is ook een symptoom van een dieper liggend probleem in een falend systeem.
De mededeling van minister Monorath moet daarom niet worden gezien als een terloopse constatering, maar als een noodsignaal. Want als schoon drinkwater, het meest elementaire publieke goed, niet gegarandeerd is, hoe kunnen we dan spreken van een goed bestuur? De vraag is dus niet of het waterprobleem aangepakt moet worden, maar waarom het nog steeds niet gebeurt.
The post ALS ZELFS EEN MINISTERIE GEEN DRINKWATER HEEFT… ..

...