HET NDP-SYSTEEM, OUDE GEZICHTEN, DEZELFDE GEWOONTEN?

door

De benoeming van voormalig minister van Volksgezondheid, Antoine Elias, tot bestuursvoorzitter van het Mungra Medisch Centrum (MMC) in Nickerie, heeft voor veel kritiek gezorgd op de idee van ‘Kenki a systeem’ van de NDP. Nauwelijks enkele dagen na zijn aanstelling op 12 september jongstleden, werd ziekenhuisdirecteur Shaista Abdul  onverwacht opzij geschoven en nam Elias de leiding over het ziekenhuis. De timing en de manier waarop dit is verlopen, maken duidelijk, dat er meer speelt dan slechts bestuurlijke vernieuwing.
Het verleden van Elias laat zien, hoe nauw verweven politieke macht en persoonlijke belangen in ons land kunnen zijn. In maart 2021 onthulde parlementariër Mahinder Jogi, dat de studie van Elias zijn dochter, Naura Elias, volledig met staatsmiddelen werd bekostigd: een totaalbedrag van 480.000 euro, exclusief vliegtickets, overige kosten en een maandelijkse vergoeding van SRD 10.000 over vijf jaar. Opgeteld ging het om een astronomisch bedrag dat een schril contrast vormt met de financiële tekorten waar de gezondheidszorg al jaren onder lijdt. Critici wezen er bovendien op dat Naura in Nederland woonde en nauwelijks fysiek aanwezig was in het ’s Lands Hospitaal, terwijl zij wel door Surinaamse instellingen zou zijn doorbetaald.
Daar komt bij dat er beweringen circuleren over dienstauto’s die tijdens Elias’ ministerschap zouden zijn aangeschaft en vervolgens in Nickerie achtergehouden. Het patroon van vriendjespolitiek, zelfverrijking en gebrek aan verantwoording, is moeilijk te negeren.
Juist daarom voelt zijn terugkeer als bestuursvoorzitter ongemakkelijk. In plaats van transparantie en hervorming, krijgen we opnieuw een bestuurder die in het verleden herhaaldelijk is bekritiseerd om belangenverstrengeling. Het doet afbreuk aan de belofte van president Simons, die met de slogan: ‘Wo kenki a systeem’ verandering en schoon bestuur beloofde.
De realiteit laat zien dat er bitter weinig is veranderd: oude netwerken en dezelfde omstreden figuren, krijgen opnieuw sleutelposities toebedeeld.
Suriname verdient beter. Ziekenhuizen behoren plekken te zijn waar zorg centraal staat, niet persoonlijke of politieke belangen. De benoeming van Elias is dan ook niet slechts een interne aangelegenheid van het MMC, maar een symbool van een falend governance-systeem waarin verantwoordelijkheid en integriteit ondergeschikt zijn gemaakt aan macht en connecties. Als dit het pad is dat Suriname bewandelt, zal het vertrouwen van de samenleving in instituties verder afbrokkelen en daarmee ook de hoop op echte verandering.
The post HET NDP-SYSTEEM, OUDE GEZICHTEN, DEZELFDE GEWOONTEN? ..